Το δικαστήριο έκρινε πως η χρηματοδότηση που είχε δοθεί προς τη ΛΑΡΚΟ με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων το 2008, το 2010 και το 2011, καθώς και μέσω συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση το κεφαλαίου της εταιρίας το 2009 ήταν μη συμβατή με την εσωτερική αγορά.

Της δικαστικής απόφασης είχε προηγηθεί απόφαση της Κομισιόν, το 2014, με την οποία καλούσε την Ελλάδα να ανακτήσει τα χρήματα εντός τεσσάρων μηνών.

Η κυβέρνηση τότε είχε απαντήσει στην Κομισιόν πως σχεδιάζει την πώληση της ΛΑΡΚΟ μέσω διαγωνισμών, οι οποίοι όμως δεν προχώρησαν.

Κατά την εκδίκαση της προσφυγής η Κομισιόν υποστήριξε ακόμη ότι οι ελληνικές αρχές ούτε ανέκτησαν το συνολικό ποσό της επίμαχης ενισχύσεως από τη ΛΑΡΚΟ ούτε έθεσαν την επιχείρηση αυτή σε καθεστώς εκκαθαρίσεως διασφαλίζοντας την παύση των δραστηριοτήτων της και εγγράφοντας, στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας, το προς ανάκτηση ποσό στον πίνακα των απαιτήσεων των δανειστών.