Ο περασμένος μήνας ξεπέρασε τον προηγούμενο θερμότερο Ιανουάριο, που σημειώθηκε το 2020, σύμφωνα με τα αρχεία της C3S που χρονολογούνται από το 1950.
Ο θερμότερος πρώτος μήνας του χρόνου ήρθε αφότου το 2023 κατατάχθηκε ως η θερμότερη χρονιά του πλανήτη στα παγκόσμια αρχεία που χρονολογούνται από το 1850, καθώς η κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο και το καιρικό φαινόμενο Ελ Νίνιο, που θερμαίνει τα επιφανειακά νερά στον ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό, ώθησαν τις θερμοκρασίες υψηλότερα.
Κάθε μήνας από τον Ιούνιο είναι ο πιο ζεστός στον κόσμο που έχει καταγραφεί, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα των προηγούμενων ετών.
«Όχι μόνο είναι ο θερμότερος Ιανουάριος που έχει καταγραφεί, αλλά μόλις βιώσαμε μια περίοδο 12 μηνών άνω του 1,5 C πάνω από την προβιομηχανική περίοδο αναφοράς», δήλωσε η αναπληρώτρια διευθύντρια του C3S, Σαμάνθα Μπέρτζες.
«Η ραγδαία μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας», είπε.
Απαισιόδοξες προβλέψεις
Αμερικανοί επιστήμονες είπαν ότι το 2024 έχει μία στις τρεις πιθανότητες να είναι ακόμα πιο ζεστό από πέρυσι και 99% πιθανότητα να καταταχθεί στις πέντε πιο ζεστές χρονιές.
Το φαινόμενο Ελ Νίνιο άρχισε να εξασθενεί τον περασμένο μήνα και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα μπορούσε να στο πιο ψυχρό αντίστοιχο φαινόμενο της La Nina αργότερα φέτος. Ωστόσο, οι μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας τον περασμένο μήνα ήταν οι υψηλότερες για κάθε Ιανουάριο που έχει καταγραφεί.
Οι χώρες συμφώνησαν στη Συμφωνία του Παρισιού του 2015 να προσπαθήσουν να αποτρέψουν την υπερθέρμανση του πλανήτη να ξεπεράσει τον 1,5 βαθμό Κελσίου, ώστε να αποφευχθεί η πρόκληση πιο σοβαρών και μη αναστρέψιμων συνεπειών.
Παρά την υπέρβαση του 1,5 C σε μια περίοδο 12 μηνών, ο κόσμος δεν έχει ακόμη παραβιάσει τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού, ο οποίος αναφέρεται στη μέση παγκόσμια θερμοκρασία εδώ και δεκαετίες.
Ορισμένοι επιστήμονες είπαν ότι ο στόχος δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί ρεαλιστικά, αλλά ζήτησαν από τις κυβερνήσεις να δράσουν πιο γρήγορα για να μειώσουν τις εκπομπές CO2 για να περιορίσουν την υπέρβαση του στόχου, και τη θανατηφόρα ζέστη, την ξηρασία και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που θα προκαλέσει σε ανθρώπους και οικοσυστήματα, όσο το δυνατόν περισσότερο.
