Το θέμα είναι πως η εκτόξευση των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων, όπως και των spreads των CDS, στα ουράνια, και οι βαριά χτυπημένες μετοχές, αποτελούν μόνο την πρώτη γεύση του τί θα συμβεί στην αγορά εάν οι ηγέτες της Ευρωζώνης αποτύχουν να σταματήσουν την πτώση της Ελλάδας και την μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες. Με λίγα λόγια, οι αγορές αλλά και οι επενδυτές της αγοράς ομολόγων δεν έχουν ακόμη αποτιμήσει το σενάριο καταστροφής.

Για παράδειγμα, η δημοσκόπηση της Allianz Global Investors που έγινε στο περιβάλλον των θεσμικών επενδυτών, έδειξε πως η κρίση χρέους της Ευρωζώνης θεωρείται αυτή τη στιγμή ο τρίτος κατά σειρά μεγαλύτερος επενδυτικός κίνδυνος διεθνώς, μετά τις αλλαγές στα επιτόκια και την βουτιά των χρηματιστηρίων.

Ανάλογες ήταν και οι απόψεις των κορυφαίων επενδυτικών οίκων, με την UΒS να συστήνει πριν μετικές ημέρες αγορά των ευρωπαϊκών τραπεζικών μετοχών και την Societe Generale να δηλώνει ότι αγοράζει ισπανικά και ιταλικά κρατικά ομόλογα. Αυτές, όπως σημειώνουν οι αναλυτές, δεν αποτελούν συστάσεις που δείχνουν ότι έρχεται…  καταστροφή.

Ωστόσο, οι προοπτικές για το χειρότερο, ολοένα και αυξάνονται. Δύο συγκελριμένοι παράγοντες ταράζουν αυτή τη στιγμή τις αγορές, σε ότι αφορά την κρίση χρέους.

Ο πρώτος είναι οι διαφορετικές απόψεις των ηγετών και των αρχών της ΕΕ σε ότι αφορά το πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Η ΕΚΤ δεν θέλει την αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ενω η Γερμανία θεωρεί ότι ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να αναλάβει και αυτός μέρος των ζημιών. Αυτό καθυστερεί τη συμφωνία για την Ελλάδα, διατηρώντας έντονες αναταραχές στις αγορές και οι φήμες πως η Γερμανία ίσως σπρώχνει την λύση για τον Σεπτέμβριο, δεν βοηθουν καθόλου την κατάσταση.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομολόγο της RCM, Neil Dwane, όλοι ξέρουμε κατά βάθος ότι οι πολιτικοί δεν θέλουν να… ξεστομίσουν τα χειρότερα και γι αυτό καθυστερούν την κατάσταση, όμως η αγορά έχει αρχίσει και μυρίζεται ότι τελικά το αποτέλεσμα που θα έχει το ελληνικό θέμα δεν θα ειναι αυτό που αναμένεται, και η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι το μέγεθος του ρίσκου. Ενα άτακτο default της Ελλάδας θα αποτελούσε ένα σοβαρότατο πιστωτικό γεγονός, δημιουργώντας τεράστιες ζημιές στους ομολογιούχους, συμπεριλαβανομένων των τραπεζών και της ΕΚΤ. Τα spreads και σε άλλες χώρες θα βρεθούν στα ουράνια, όπως της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, αλλά και της Ιταλίας, του Βελγίου και ακόμη και της Γαλλίας, αλλά εκτόξευση θα δουν και τα spreads των εταιρικών ομολόγων.

Αυτό είναι ένα παρόμοιο σενάριο με αυτό που οδήγησε στην χρηματοπιστωτική κρίση μετά την κατάρρευση της Lehman το 2008. Σύμφωνα με τον Dwane, τα περισσότερα hedge funds και οι επενδυτικές τράπεζες που έχουν κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης, συνεχίζουν να τα απιτιμούν στη ονομαστική τους αξία και όχι στην τρέχουσα αξία της αγοράς, μία συνταγή για… τεράστιες ζημιές.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως οι περισσότεροι επενδυτές πιστεύουν ότι το σενάριο της κατάρρευσης θα αποφευχθεί και πως η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα σώσουν την Ελλάδα όταν χρειαστεί και πάλι.

Οι αναλυτές όμως συστήνουν στους επενδυτές, αντί να μειώνουν το ρίσκο στο χαρτοφυλάκιο τους όπως κάνουν το τελευταίο διάστημα, να αρχίσουν καλύτερα να αποτιμούν επενδυτικά το σενάριο καταστροφής …