Σύμφωνα με την JP Morgan, η προβλεπόμενη «επιδιόρθωση» των οικονομικών της Ελλάδας, όπως προβλεπόταν κατά τη χρονική στιγμή του δεύτερου προγράμματος της χώρας την περασμένη άνοιξης, είναι η μείωση του ελληνικού χρέους που θα φτάνει έως το 120% του ΑΕΠ το 2020.
Με βάση τις τρέχουσες πληροφορίες και εξελίξεις, όμως, το ελληνικό χρέος προς το ΑΕΠ θα αυξηθεί στο 156% το 2020. Ο David Mackie, οικονομολόγος της JP Morgan, εξηγεί ότι αυτό το νούμερο διαμορφώνεται αφού συμπεριληφθεί η "προσαρμογή αποθεμάτων-ροών" που περιλαμβάνεται στις φθινοπωρινές προβλέψεις της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία το χρέος της Ελλάδας φέτος αναμένεται να είναι 16 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από ό, τι είχε εκτιμηθεί την άνοιξη.
Ο οικονομολόγος της JP Morgan δεν είναι σίγουρος για το τι ακριβώς είναι αυτή η πρόσθετη προσαρμογή αποθεμάτων-ροών στην πραγματικότητα, αλλά είναι σίγουρος για ένα πράγμα: το OSI πρέπει να είναι μέρος της όποιας λύσης για την Ελλάδα.
Πράγματι, η ανάγκη για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που είναι στα χέρια του επίσημου τομέα είναι λίγο-πολύ αυτό που κυριαρχεί στην αγορά αυτήν την στιμμή. Οπως σημειώνει και ο Θεμιστοκλής Φιωτάκης, οικονομλόγος της Gοldman Sachs, οι λύσεις που εξετάζονται επί του παρόντος για την Ελλάδα, δεν επαρκούν.
Οι λύσεις υπό συζήτηση σήμερα και που θεωρούνται πολιτικά εφικτές, είναι: (1) μείωση των επιτοκίων για τα διμερή δάνεια, (2) προσφορά των κερδών από τις θέσεις που έχουν οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες των κρατών μελών σε ελληνικά ομόλογα για τη βελτίωση των συνθηκών των δανείων προς την Ελλάδα και (3) ένα πρόγραμμα εξαγοράς για τα αναδιαρθρωμένα ομόλογα του PSI. Όπως υπογραμμίζει ο οικονομολόγος, αυτά όμως δεν επαρκούν για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όπως αυτή ορίζεται από τους φορείς χάραξης πολιτικής.
Η τελική απόφαση πιθανόν να πάρει περεταίρω αναβολή. Για να αυξηθεί η πιθανότητα ότι το ελληνικό χρέος προς ΑΕΠ θα προσεγγίσει το 120% του στόχου μέχρι το 2020, με βάση ρεαλιστικές εκτιμήσεις, θα απαιτηθεί πολύ πιο δραστική μείωση του ελληνικού χρέους. Αυτό φαίνεται πολιτικά ανέφικτο επί του παρόντος κι έτσι η πιο πιθανή έκβαση θα περιλαμβάνει κάποια ελάφρυνση του χρέους, συνέχιση της χρηματοδότησης από τον επίσημο τομέα, καθώς και η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα στο προφίλ του ελληνικού χρέους.
Όπως σημειώνει το IFR, το ΔΝΤ επιμένει ότι το OSI είναι απαραίτητο αν η Ελλάδα πρόκειται να παραμείνει εντός τροχιάς για την μείωση του χρέους της προς το ΑΕΠ στο 120% μέχρι το 2020. Η ΕΕ από την άλλη πλευρά θέλει να στηριχθεί στην αναδιάρθρωση του χρέους, σε αντίθεση με τα haircuts, για να επιτρέψει στον στόχο του χρέους/ΑΕΠ να αγγίξει το 125% μέχρι το 2022, προκειμένου να μπορέσουν να… βγουν τα νούμερα.
Οπως επανειλλημένως έχει επισημάνει το IFR, το όλο θέμα ουσιαστικά είναι το να γίνει αποδεκτό από την ΕΕ, ότι το OSI είναι απαράιτητο, αλλά πολιτικά αυτό είναι πολύ δύσκολο για την ευρωζώνη.
Η «τακτοποίηση» της απαραίτητης για την επιβίωση της Ελλάδας δόσης, θα μπορούσε να έρθει κάποια στιγμή αυτό το μήνα και θα μπορούσε ακόμη και να καθυστερήσει μέχρι και το Δεκέμβριο, κανείς δεν ξέρει. Δεν είναι σαφές το πώς - με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ απρόθυμοι να αναλάβουν τις απώλειες, και την ΕΕ να είναι ενάντια στο OSI - είναι δυνατόν τα μαθηματικά της βιωσιμότητας του χρέους, να λειτουργήσουν για μερικούς μήνες ακόμη.
Όπως τονίζει το IFR, στο τέλος όλοι θα αναγκαστούν να τολμήσουν να αποδεχτούν την μοναδική αλήθεια: To να επιλέξουν την καλύτερη μεταξύ δύο κακών επιλογών, ΟSI ή χρεοκοπία της Ελλάδας.
K.E.