Στους τίτλους σταθερού εισοδήματος διατηρούμε την προτίμησή μας για τους πιστωτικούς τίτλους έναντι των κρατικών ομολόγων. Στα ισορροπημένα χαρτοφυλάκιά μας, σε επίπεδο περιοχών για τις μετοχές προτιμούμε τις ΗΠΑ, την Ευρώπη πλην Βρετανίας, τον Καναδά και την Ιαπωνία.

Αναλυτικά:

Προοπτική της Νομισματικής Πολιτικής

Έκπληξη προκάλεσε στους κύκλους των οικονομικών παρατηρητών η απόφαση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) να αλλάξει την πολιτική της τον Δεκέμβριο και να θέσει στόχους σε επίπεδα που οι περισσότεροι αναλυτές τοποθετούσαν αργότερα εντός του 2013. Αν και ορισμένοι οικονομολόγοι θεωρούν ότι οι κεντρικές τράπεζες θα έπρεπε να διαμορφώνουν τις δηλώσεις τους για τα περαιτέρω μέτρα της νομισματικής πολιτικής σε συνάρτηση με τις οικονομικές εξελίξεις όταν το βασικό επιτόκιο είναι σχεδόν μηδενικό, εκφράζονται ανησυχίες ότι αυτή η πρόσφατη κίνηση ίσως ήταν υπερβολική για να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η Fed υιοθέτησε τον "κανόνα Evans", σύμφωνα με τον οποίο σκοπεύει να διατηρήσει τα επιτόκια χαμηλά έως ότου η ανεργία πλησιάσει το 6,5%, υπό την προϋπόθεση ότι οι προβλέψεις της για τον πληθωρισμό τους επόμενους 12 μήνες δεν αποκλίνουν κατά περισσότερο από 50 μονάδες βάσης από τον στόχο του 2% που έχει θέσει. Αυτό θεωρείται ότι είναι σύμφωνο με τις προηγούμενες προβλέψεις που εξέδωσε η Fed βάσει ημερομηνιών δεσμευόμενη, τον Σεπτέμβριο, να διατηρήσει τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα έως τα μέσα του 2015. Η αλλαγή αυτού του πλαισίου φαίνεται ότι αποβλέπει στην επιβεβαίωση της εμφανούς διαφοροποίησης της "συνάρτησης αντίδρασης" της Fed τον Σεπτέμβριο.
Σε δημοσιονομικό επίπεδο, η επίλυση της αβεβαιότητας που σχετίζεται με το ζήτημα του "γκρεμού", ιδιαίτερα όσον αφορά στη φορολογική πολιτική, είχε μια απροσδόκητα μεγάλη χρονική διάρκεια. Ενώ πολλοί πολιτικοί αναλυτές εκτιμούσαν ότι οποιαδήποτε παράταση των φορολογικών ελαφρύνσεων της κυβέρνησης Μπους δεν θα υπερέβαινε το ένα ή τα δύο έτη, ο φορολογικός νόμος του 2012 (American Taxpayer Relief Act) δημιούργησε ένα σταθερό και χωρίς ημερομηνία λήξης πλαίσιο απαλλαγών για τα περισσότερα νοικοκυριά, εισάγοντας παράλληλα υψηλότερους συντελεστές φορολόγησης για τα νοικοκυριά με ετήσιο εισόδημα άνω των 450.000 δολαρίων ΗΠΑ. Επιπλέον, ο Εναλλακτικός Ελάχιστος Φόρος, που στο παρελθόν ήταν "πάγιος" ή υπόκειτο σε ετήσια αναπροσαρμογή βάσει του πληθωρισμού, θα αυξάνεται πλέον αυτομάτως παράλληλα με τον πληθωρισμό. Τέλος, η μείωση των εκπτώσεων από τον φόρο για τα νοικοκυριά με υψηλά εισοδήματα, σε συνδυασμό με τους νέους φόρους που σκοπό έχουν να στηρίξουν τον νόμο περί προσιτής φροντίδας (Affordable Care Act), θα επιβαρύνουν περαιτέρω τα νοικοκυριά με υψηλότερο εισόδημα. Η επόμενη "ευκαιρία" ακροσφαλούς πολιτικής αναμένεται τον Φεβρουάριο, όταν θα πρέπει να αυξηθεί το πλαφόν του χρέους, ενώ η καθυστέρηση της αυτόματης περικοπής δαπανών επίσης εκπνέει την 1η Μαρτίου. Εκτιμούμε ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν μέχρι την τελευταία στιγμή, όμως τα θέματα είναι σαφώς ήσσονος σημασίας σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις για τον "γκρεμό".

Η προοπτική της νομισματικής πολιτικής στην Ευρώπη παραμένει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) εξακολουθεί να είναι πρόθυμη να στηρίξει τις αγορές ομολόγων των κρατών-μελών της περιφέρειας, αν και η Ισπανία και η Ιταλία δεν έχουν ακόμη υποβάλει αίτημα βοήθειας. Ωστόσο, η συγκράτηση από την ΕΚΤ του κινδύνου των απρόβλεπτων εξελίξεων σε νομισματικό επίπεδο οδήγησε σε σημαντική συμπίεση των περιθωρίων των ομολόγων στις χώρες της περιφέρειας, ενώ το ζήτημα του δημοσιονομικού γκρεμού στις ΗΠΑ επίσης επέφερε σημαντική σύσφιξη. Το ενδιαφέρον έτσι στράφηκε στους δημοσιονομικούς και τους πολιτικούς κινδύνους. Σε δημοσιονομικό επίπεδο, το 2013 αναμένεται να υπάρξει μείωση των μέτρων λιτότητας στις περισσότερες οικονομίες της περιφέρειας, κάτι που θα συμβάλει θετικά στην προοπτική της ανάπτυξης αυτών των χωρών. Από την άλλη, όταν μειώνονται οι πιέσεις στις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μιας ελαστικότητας σε πολιτικό επίπεδο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Οι ανησυχίες επικεντρώνονται στην ιταλική πολιτική σκηνή, καθώς οι εκλογές μάλλον θα διεξαχθούν τον Φεβρουάριο αντί τον Απρίλιο. Σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ο πολιτικός κίνδυνος είναι ήπιος, ενώ το σημαντικότερο γεγονός στο άμεσο μέλλον είναι οι ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία. Για την κρίση του ευρώ, οι γερμανικές εκλογές μάλλον θετικό αποτέλεσμα μπορεί να έχουν καθώς οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση θεωρείται ότι θα είναι πιο θετικά διακείμενη έναντι της ευρωζώνης από τη σημερινή.
Στην Ιαπωνία η αδιαμφισβήτητη εκλογική νίκη του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος έδωσε στο κυβερνών κόμμα επαρκή πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή για να υπερισχύει έναντι της Άνω Βουλής (όπου δεν έχει την πλειοψηφία) στα περισσότερα θέματα. Έτσι, μάλλον θα μπορέσει να τηρήσει την προεκλογική του δέσμευση για αλλαγές στην κεντρική τράπεζα της χώρας προς μια πιο επιθετική κατεύθυνση με μέτρα που περιλαμβάνουν την αύξηση του στόχου για τον πληθωρισμό στο 2% και τη θέσπιση πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης ανοικτού τύπου. Παράλληλα, στο άμεσο μέλλον σχεδιάζονται και άλλα μέτρα δημοσιονομικής τόνωσης με τη μορφή δημόσιων έργων. Το επόμενο σημαντικό γεγονός είναι η συνεδρίαση της Τράπεζας της Ιαπωνίας στις 21-22 Ιανουαρίου από την οποία αναμένεται να προκύψουν κάποιες ενδείξεις ως προς την ευκολία με την οποία η κεντρική τράπεζα θα συναινέσει στις απαιτήσεις της κυβέρνησης. Εν συνεχεία, το ενδιαφέρον θα στραφεί στον διορισμό του νέου προέδρου της Τράπεζας της Ιαπωνίας και των δύο αναπληρωτών του τον Μάρτιο/Απρίλιο, καθώς αναμένεται ότι θα είναι πιο δεκτικοί στην εφαρμογή αναπληθωριστικών μέτρων. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσο θα εκπληρωθούν οι προσδοκίες για άμεσες αλλαγές. Πρόκειται, όμως, για την καλύτερη ευκαιρία για την Ιαπωνία προκειμένου να αποστασιοποιηθεί από την παρατεταμένη οικονομική (και πολιτική) στασιμότητα που επικρατεί στη χώρα εδώ και είκοσι περίπου χρόνια.

Προοπτική της Οικονομίας

Σύμφωνα με το σενάριο που εξετάζουμε για το επενδυτικό περιβάλλον, όπου συγκρίνονται οι τάσεις της ανάπτυξης και του πληθωρισμού, εξακολουθεί να διαγράφεται μια εικόνα αντιπληθωρισμού παγκοσμίως, με καθοδικές τάσεις τόσο για τον πληθωρισμό όσο και για την παραγωγή. Συνθήκες αντιπληθωρισμού εξακολουθούν να επικρατούν στις οικονομίες των περισσότερων χωρών, αν και παρατηρούνται περισσότερες αποκλίσεις. Συνθήκες αντιπληθωρισμού επικρατούν στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Ν. Κορέα, ενώ η Βραζιλία, η Κίνα και η Ισπανία έχουν περάσει σε καθεστώς πληθωρισμού, και στη Ρωσία, το Μεξικό, την Ιαπωνία και τη Βρετανία παρατηρείται στασιμοπληθωρισμός (stagflation). Όσον αφορά στην απόδοση των διαφόρων κατηγοριών επένδυσης, ο αντιπληθωρισμός σε παγκόσμια κλίμακα δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για τις επενδύσεις που ενέχουν κίνδυνο, αρκεί να μην επεκταθεί σε ολοκληρωτικό αποπληθωρισμό (αρνητικά επίπεδα πληθωρισμού και προβλέψεις για πτώση των τιμών). Συνεπώς, η σημερινή εικόνα του χάρτη είναι μάλλον καλός οιωνός για τις αγορές.
Κατά τους τελευταίους μήνες σημαντική εξέλιξη αποτελούν οι ενδείξεις μιας ανάκαμψης της κινεζικής οικονομίας, αν και η πρόοδος βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Τα στοιχεία για τις νομισματικές συνθήκες και την παραγωγή υποδεικνύουν ανάκαμψη της ανάπτυξης και οι δείκτες ΡΜΙ διαμορφώνονται σε ήπια αναπτυξιακά επίπεδα. Η ανάκαμψη των εξαγωγών, ωστόσο, υπήρξε ανομοιογενής, ενώ τον Νοέμβριο τα στοιχεία ήταν απογοητευτικά μετά από τους δύο καλούς μήνες που προηγήθηκαν. Ένας λόγος που μας καθιστά πιο θετικούς έναντι της Κίνας, σε κυκλική βάση, είναι ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις επιτάχυνσης της νομισματικής ανάπτυξης. Ο δείκτης που χρησιμοποιούμε για την προσφορά του χρήματος Μ2 ως ποσοστό επί του ΑΕΠ του προηγούμενου έτους αυξήθηκε από 24%, στον πυθμένα του πρόσφατου κύκλου το 3ο τρίμηνο του 2011, στο 35% αυτή τη στιγμή. Η ανάπτυξη επανήλθε στα επίπεδα που είχαν καταγραφεί στα μέσα της δεκαετίας του '90 (πριν από τον ολέθριο πληθωρισμό και την υποτίμηση) υποδεικνύοντας επιτάχυνση του πραγματικού ΑΕΠ και κατά το 2013. Σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, μας προβληματίζει το ενδεχόμενο αυτή η τόνωση να είναι προσωρινή με αποτέλεσμα να υπάρξει και πάλι επιβράδυνση της οικονομίας, όμως βρισκόμαστε ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο της ανόδου για να ανησυχούμε για το τι θα συμβεί στην κορυφή του κύκλου.
Στις ΗΠΑ το 1ο τρίμηνο αναμένεται να σημειωθεί κάποια πτώση της ανάπτυξης, καθώς η αύξηση του φόρου εισοδήματος θα μειώσει το εισόδημα που διατίθεται σε μη βασικά αγαθά και οι εταιρείες θα προσπαθήσουν να εξέλθουν από την αδράνεια του δημοσιονομικού γκρεμού, όμως εκτιμούμε ότι η κατανάλωση και οι επενδύσεις θα ανακάμψουν εντός του έτους, υποστηριζόμενες από την ενδυνάμωση του κλάδου της κατοικίας και την υποκείμενη βελτίωση της αγοράς εργασίας. Τα στοιχεία στις ΗΠΑ εξακολουθούν να εκπλήσσουν θετικά. Τα πιο πρόσφατα δείγματα ήταν ο δείκτης (εκτός του τομέα μεταποίησης) του Institute for Supply Management τον Δεκέμβριο που διαμορφώθηκε στο 56,1, ενώ οι εκτιμήσεις μιλούσαν για 54,5, και η άνοδος ύψους 8,1 που κατέγραψε η έρευνα Philly Fed τον Δεκέμβριο, μετά από τα χαμηλά επίπεδα που επικράτησαν το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Διαφαίνεται μια αίσθηση ότι οι προβλέψεις μάλλον πλησιάζουν την κεκτημένη ταχύτητα της ανάπτυξης. Αν και για το 2013 περιμένουμε πραγματική αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 2,5%, η επιτάχυνση ίσως οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα στοιχεία για το δεύτερο εξάμηνο του έτους.
Στην Ευρώπη οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθούν να είναι πολύ δύσκολες και τα στοιχεία σαφώς προδιαγράφουν ότι και κατά το τελευταίο τρίμηνο του έτους η αύξηση του ΑΕΠ θα έχει αρνητικό πρόσημο. Αν και η αργή ανάκαμψη των βασικών οικονομικών στοιχείων δεν παύει να είναι ανησυχητική, οι κυριότεροι δείκτες εξακολουθούν να υποδεικνύουν μια επάνοδο σε συγκρατημένα θετική ανάπτυξη κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013, κάτι που θα αποτελούσε έκπληξη στους κύκλους των οικονομολόγων όπου επικρατεί μάλλον απαισιοδοξία. Ιδιαίτερα η πιο εδραιωμένη ανάκαμψη των οικονομιών της Ασίας θα μπορούσε να αρχίσει να τροφοδοτεί και όσες χώρες της Ευρώπης έχουν έντονα εξαγωγικό χαρακτήρα. Η απροσδόκητη βελτίωση που εμφάνισαν αρκετές έρευνες για το κλίμα των αγορών σε σχέση με την οικονομία της Γερμανίας και η αύξηση των παραγγελιών του γερμανικού βιομηχανικού κλάδου συνιστούν ίσως μια πρώιμη ένδειξη αυτού του ενδεχόμενου. Οι πιο ευνοϊκές νομισματικές συνθήκες και η σταδιακή μείωση των δημοσιονομικών μέτρων σύσφιξης στις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης λογικά θα συμβάλουν επίσης σε μια σταθεροποίηση.

Κέρδη και Αποτιμήσεις

Η κεκτημένη ταχύτητα της κερδοφορίας παρέμεινε στάσιμη και τον Δεκέμβριο. Ο λόγος των αναβαθμίσεων προς τις υποβαθμίσεις για τα κέρδη ανά μετοχή (EPS) αυξήθηκε κατά το τρίμηνο σε 13 από τις 24 αγορές που παρακολουθούμε ενώ μειώθηκε σε ένδεκα από αυτές. Η κεκτημένη ταχύτητα εξακολουθεί να έχει αρνητικό πρόσημο σε όλες τις αγορές εκτός του Χονγκ Κονγκ και της Τουρκίας και οι προβλέψεις για τα κέρδη εξακολουθούν να φθίνουν στο σύνολό τους. Στις μεγαλύτερες αγορές οι αναθεωρήσεις για το τρίμηνο ήταν καθοδικές για τις ΗΠΑ (από 0,73 σε 0,70) και την Ευρώπη πλην Βρετανίας (από 0,56 σε 0,53), ενώ κινήθηκαν ελαφρώς ανοδικά για την Ιαπωνία (από 0,37 σε 0,42) και τη Βρετανία (από 0,54 σε 0,60).
Οι εκτιμήσεις για την κερδοφορία το 2012 και το 2013 εξακολουθούν σταδιακά να κινούνται πτωτικά για όλο τον κόσμο. Για το 2012 οι προβλέψεις για αύξηση των κερδών ανά μετοχή στις ΗΠΑ τοποθετούνται σήμερα στο 5,8%, συγκριτικά με το 5,9% του περασμένου μήνα αλλά και σαφώς χαμηλότερα από τα υψηλά επίπεδα του Απριλίου (9,4%). Για το 2013 οι προβλέψεις για αύξηση των κερδών μειώθηκαν από 9,3% στο 9,1% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Για το 2012 οι προβλέψεις για αύξηση των κερδών ανά μετοχή στην Ευρώπη τοποθετούνται σήμερα στο -3,9%, συγκριτικά με το -3,5%, ενώ για το 2013 μειώθηκαν από 10,1% στο 9,9%. Για το 2012 οι προβλέψεις για τις αναδυόμενες αγορές μειώθηκαν από 3,6% τον Νοέμβριο στο 3,1%, ενώ τον Απρίλιο είχαν φθάσει στο υψηλό σημείο του 14%. Για το 2013, ωστόσο, οι προβλέψεις αυξήθηκαν ελαφρώς από 12,7% στο 13,0%. Ο δείκτης που χρησιμοποιούμε για τα κέρδη ανά μετοχή υποδεικνύει αύξηση των κερδών παγκοσμίως σε μετρίου μεγέθους μονοψήφια επίπεδα για το 2013, αφήνοντας το περιθώριο για περαιτέρω ήπιες υποβαθμίσεις.
Σε επίπεδο αποτιμήσεων, ακόμη και εάν υπάρξει κάποια ήπια μείωση των κερδών, τα στοιχεία στήριξης των μετοχικών αποτιμήσεων μάλλον δεν διατρέχουν κίνδυνο. Για τις αμερικανικές μετοχές, ο δείκτης τιμής προς λογιστική αξία διαμορφώνεται στο 2,2Χ, κατά 25% χαμηλότερα από τον μέσο όρο 25ετίας, ενώ στην Ευρώπη πλην Βρετανίας βρίσκεται μόλις στο 1,4Χ, κατά 32% χαμηλότερα από τον μέσο όρο 25ετίας.

Αγορές

Οι τίτλοι που ενέχουν κίνδυνο ανέκαμψαν πλήρως από την αστάθεια που παρατηρήθηκε τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο και ο μετοχικός δείκτης MSCI All Country World βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο σημείο από τον Ιούλιο 2011 και κατά σχεδόν 10% υψηλότερα από τα χαμηλά επίπεδα που είχε φθάσει στα μέσα Νοεμβρίου. Στους εταιρικούς τίτλους, επίσης, το περιθώριο για τον δείκτη Barclays Global High Yield εμφανίζεται για πρώτη φορά τόσο σταθερό από τον Μάιο 2011. Η αστάθεια που εμφάνισαν νωρίτερα οι τίτλοι που ενέχουν κίνδυνο ήταν αποτέλεσμα, κυρίως, των ανησυχιών για τον δημοσιονομικό γκρεμό στις ΗΠΑ, παρά τις γενικά βελτιούμενες εξελίξεις σε άλλες περιοχές. Κατά παρόμοιο τρόπο, η καλύτερη του αναμενομένου επίλυση του ζητήματος του γκρεμού έδωσε μια ώθηση στις αγορές και οδήγησε τον δείκτη MSCI ACWI σε άνοδο που ξεπέρασε το 2% την επαύριο της ανακοίνωσης.
Καθώς ο δημοσιονομικός γκρεμός σε μεγάλο βαθμό έχει αντιμετωπισθεί, οι περισσότεροι από τους σημαντικούς μακροοικονομικούς παράγοντες κινδύνου που μας προβλημάτιζαν για το άμεσο μέλλον φαίνεται ότι έχουν κατά πολύ αμβλυνθεί. Οι αγορές ενδέχεται βέβαια να αντιδράσουν νευρικά ενόψει των επικείμενων δύσκολων συζητήσεων για την αύξηση του πλαφόν χρέους στις ΗΠΑ, όμως αυτό δεν αναμένεται να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο. Οι προβλέψεις για τα κέρδη θα μειωθούν ενδεχομένως περαιτέρω για τους περισσότερους δείκτες και η επερχόμενη περίοδος ανακοίνωσης αποτελεσμάτων τέταρτου τριμήνου ίσως λειτουργήσει καταλυτικά για μία ακόμη πτώση, όμως το μέγεθος των καθοδικών αναθεωρήσεων δεν αναμένεται να επηρεάσει ουσιαστικά τις μετοχικές αγορές. Στην κρίση της ευρωζώνης ο κίνδυνος μιας δυσμενούς εξέλιξης στο άμεσο μέλλον επίσης εξακολουθεί να διαγράφεται πολύ μικρότερος, ενώ οι εκλογές στην Ιταλία, που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθούν τον Φεβρουάριο, αποτελούν τον μοναδικό εμφανή παράγοντα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν νέο γύρο πανικού.
Ο καθαρός από δυσμενή στοιχεία ορίζοντας ομολογουμένως δημιουργεί μια μικρή ανησυχία μήπως επέλθει κάποιος εφησυχασμός στις αγορές. Ο δείκτης της Credit Suisse, για παράδειγμα, καταγράφει σαφή αναθέρμανση της διάθεσης ανάληψης κινδύνου για τις μετοχές, ενώ ο συντελεστής που αφορά αμιγώς στους πιστωτικούς τίτλους έφθασε σε νέα υψηλά επίπεδα χάρη στα μέτρα τόνωσης. Τίθεται, βεβαίως, το ερώτημα κατά πόσο τα χαμηλά επίπεδα μεταβλητότητας σε όλες τις κατηγορίες επένδυσης παρέχουν όντως μια πολύ καλή ευκαιρία για τη διαμόρφωση θέσεων στα χαρτοφυλάκια με επίπεδα κινδύνου άνω του μέσου όρου ή κατά πόσο το επίπεδο κινδύνου δεν εκτιμάται επαρκώς. Σύμφωνα με τους δείκτες που χρησιμοποιούμε, οι μετοχές σήμερα εμφανίζονται κατά πολύ "υπεραγορασμένες" (overbought) σε σχέση με τα ομόλογα. Αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν πριν από μια διόρθωση, σε κάθε περίπτωση όμως καθιστά πιθανή μια μείωση της κεκτημένης ταχύτητας στο άμεσο μέλλον.
Συνολικά, ωστόσο, μεσο-βραχυπρόθεσμα τα θετικά στοιχεία θα εξακολουθήσουν να υπερτερούν για τους τίτλους που ενέχουν κίνδυνο και λογικά θα διατηρηθεί η τάση σταδιακής βελτίωσης του μακροοικονομικού περιβάλλοντος, οι κεντρικές τράπεζες θα συνεχίσουν να παρέχουν επιθετικά μέτρα τόνωσης, και οι κατανομές σε μετοχικές θέσεις θα παραμείνουν συγκρατημένες. Συνεπώς, για το 2013 διατηρούμε τη θετική άποψή μας για τους τίτλους που ενέχουν κίνδυνο. Στα χαρτοφυλάκια που περιλαμβάνουν διάφορες κατηγορίες επένδυσης διατηρούμε αυξημένη στάθμιση στις μετοχές. Στους τίτλους σταθερού εισοδήματος διατηρούμε την προτίμησή μας για τους πιστωτικούς τίτλους έναντι των κρατικών ομολόγων. Στα ισορροπημένα χαρτοφυλάκιά μας, σε επίπεδο περιοχών για τις μετοχές προτιμούμε τις ΗΠΑ, την Ευρώπη πλην Βρετανίας, τον Καναδά και την Ιαπωνία. Διατηρούμε ουδέτερη στάθμιση για τις μετοχές των αναδυόμενων αγορών, το Χονγκ Κονγκ και την Αυστραλία, και μειωμένη στάθμιση για τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Σουηδία.
Patrik Schowitz, Rebecca Hellerstein