Μάλιστα εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο Γενικός Δείκτης έχει ήδη διανύσει -σε μια τεχνικώς τεκμηριωμένη μεσομακροπρόθεσμη καθοδική τάση- μια ισχυρή ανοδική κίνηση της τάξεως του 19% από τα προηγούμενα χαμηλά των 420 μονάδων δίχως στην ουσία να έχει κλείσει κάποιο από τα γνωστά πολιτικοοικονομικά μέτωπα, που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία, πολλαπλασιάζει το αίσθημα ύπαρξης μιας επικίνδυνης Bull Trap κίνησης που μπορεί να προκαλέσει επώδυνο εγκλωβισμό στα λίγα εναπομείναντα βραχυχρόνια επενδυτικά χαρτοφυλάκια, σημειώνει ο Απόστολος Μάνθος, υπεύθυνος Τεχνικής Ανάλυσης, Μέλος Επενδυτικής Επιτροπής στη Δυναμική ΑΧΕΠΕΥ.

Σημείο κλειδί σε μια πιθανή οπισθοχώρηση του Γενικού Δείκτη είναι η περιοχή των 480 με 475 μονάδων, καθώς πιθανή καθοδική τμήση θα ανοίξει το πεδίο για τη καταγραφή τιμών χαμηλότερα των 450 μονάδων με πρώτες ισχυρές στηρίξεις τις 420 και τις 380 μονάδες. Στην αντίθετη όμως περίπτωση, που ο δείκτης δηλώσει άρνηση κατάβασης χαμηλότερα των 480 μονάδων θα πρέπει να αναμένουμε μια προσπάθεια πλαγιοσταθεροποιητικής κίνησης με άμεσο στόχο τη διάσπαση των 500 μονάδων και την προσέγγιση των 520 μονάδων.

Κατά τα άλλα η γνωστή παθογένεια της αγοράς είναι ακόμα εδώ με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στις 4 τραπεζικές μετοχές, όπου και το στυλ των επενδυτών είναι άκρως βραχυχρόνιο και πολύ επιθετικό με το υπόλοιπο ταμπλό να κινείται στη σκιά τους δίχως την ικανότητα να μαζέψει τη ρευστότητα εκείνη που θα τους επιτρέψει να διάγουν ένα δρόμο αντίθετο από εκείνο των τραπεζών.

Από ότι φαίνεται μέχρι τώρα η ζημιά που προκλήθηκε κατά τις τελευταίες σημαντικές αναδιαρθρώσεις των passive funds λόγω των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών και την αναγκαστική ρευστοποίηση των υπόλοιπων «βαριών» χαρτιών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που περιμέναμε καθώς έχει αφαιρέσει απαραίτητη ρευστότητα από τα «υγιή» χαρτιά ρίχνοντάς τη για ακόμα φορά σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. Επίσης ιδιαίτερα αρνητικό είναι και το στοιχείο της αφαίρεσης από το ελληνικό χρηματιστήριο επενδυτικών κεφαλαίων και πολυπόθητης ρευστότητας από όσους επενδυτές θεσμικούς ή μη κατείχαν τραπεζικά ομόλογα, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς ρευστοποίησαν, λόγω της φύσης των χαρτοφυλακίων τους, τις όποιες τραπεζικές μετοχές τους αναλογούσαν αμέσως μετά την είσοδο των νέων μετοχών τραβώντας στη συνέχεια το ρευστό από τους μετοχικούς χρηματιστηριακούς τους λογαριασμούς.