Αν το έχω καταλάβει καλά, μέχρι πριν 7- 8 μήνες ακόμα, τα βαπόρια έπαιρναν κάτι απίστευτα ποσά, περισσότερα απ' όσα είχε δει ποτέ η ναυτιλία από καταβολής κόσμου. Μα καλά δεν έκαναν οι πλοιοκτήτες το κουμάντο τους τότε; Θα το έκαναν, δε μπορεί. Αν πάλι όχι, αν ξανοίχτηκαν, ποιος τους φταίει; Ξεχνιέται η νίλα που έπαθα το καλοκαίρι; Έχουμε πάει σε «εφοπλιστική» δεξίωση κι  ακούω ένα αγόρι να λέει σε συνομήλικο φίλο του: «πού θα φτάσει επιτέλους η κηροζίνη, τι γκαντεμιά είναι αυτή, με το που πήραμε το λίαρ ν' αυξηθούν έτσι τα καύσιμα;». Βάζω εγώ το γέλια - και καλά, το 'πιασα τ' αστείο,  γυρίζουν οι δυο τους και με κοιτούν μ' απορία, μου δίνει και μια ο Μάκης στο καλάμι για να καταλάβω ότι το θέμα είναι σοβαρό, το πιάνω εγώ και κουνάω το κεφάλι μου με κατανόηση για το δυσεπίλυτο πρόβλημα τους, με ξανακοιτούν με απαξίωση τα «παιδιά-εφοπλιστές» και γυρνούν την πλάτη. 

Ο Μάκης λέει ότι τώρα πολλά γραφεία στον Πειραιά έχουν προβλήματα και κλείνουν, ότι ακυρώνουν τα βαπόρια που είχαν παραγγείλει, ότι η Ελευσίνα κι ο Πειραιάς γέμισαν από παροπλισμένα (χρόνια είχα να ακούσω τέτοιο πράγμα). Στεναχωριέμαι αλλά, απ' την άλλη, σκέφτομαι ότι η εταιρεία που δουλεύει εκείνος είναι από χρόνια στο κουρμπέτι και δεν έχει ανάγκη όπως δεν θα έχουν ανάγκη κι όλες όσες έχουν βαπόρια εδώ και δεκαετίες και δεν τις άνοιξαν προχθές τίποτε αρχιτέκτονες ή γυναικολόγοι που μυρίστηκαν άφθονο, ξένο χρήμα να ρέει στην αγορά. Οι παλιοί, μπορεί να «στριμωχτούν» αλλά, θες που είναι νοικοκύρηδες, θες που δεν έχουν τόσες ανάγκες σε ...κηροζίνη όσο οι πιο μικροί, θα επιβιώσουν, θα συνεχίσουν.

Και στο κάτω-κάτω καλό δεν είναι για τη δουλειά τους που θα ξεχωρίσουν οι αμνοί από τα ερίφια; Τα «ερίφια» δεν είναι που «χτυπούσαν» τα βαπόρια και τα έφταναν σε αστρονομικές τιμές όταν κρατιόταν η αγορά; Τα «ερίφια» δεν είναι που πανικοβάλλονται τώρα και ναυλώνουν όλο και πιο χαμηλά; Κρυφο-μηδιάζουν οι παλιοί όταν ακούνε ιστορίες «καταστροφής» για τους νεότερους ανταγωνιστές τους, τους έχω δει εγώ. Νομίζω πως τους καταλαβαίνω: Η ναυτιλία πληρώνει την παγκόσμια οικονομική κρίση όπως την πληρώνουμε όλοι μας (ναι, κι εγώ, γιατί άκουσα τον Μάκη που μου είπε να περιμένω να πάρω εκείνο το ζευγάρι τις μπότες με τις εκπτώσεις και τώρα που πήγα τις είχανε πάρει). Αλλά, όταν -σε 3 ή 4 χρόνια- ξεπεραστεί η κρίση, πάλι τα βαπόρια θα μεταφέρουν τ' αγαθά στις πέντε ηπείρους, μόνο που τότε η τράπουλα θα έχει ξαναμοιραστεί κι οι παίκτες θα είναι λιγότεροι. Και καλύτεροι. Κι αυτό μου φαίνεται καλό. Αλλά να θυμηθώ να ρωτήσω και τον Μάκη. Αυτός, άντρας είναι, κάτι θα ξέρει παραπάνω.

Mαρία Τσάκου - Κουιμάνη