Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, πέρσι η κεντρική τράπεζα της χώρας αγόρασε τη χρυσή λίρα προς 158,07 ευρώ και την πουλούσε 187,61 ευρώ. Δηλαδή, η διαφορά διαμορφωνόταν στα 29,54 ευρώ. Φέτος τον Μάιο η διαφορά αυτή εκτινάχθηκε στα 44,42 ευρώ, αφού αγοράζει προς 224,88 ευρώ και πουλάει προς 269,30 ευρώ. Στην περίπτωση όμως, που κάποιος θέλει να κάνει αγορές αξίας άνω των 10 χιλιάδων ευρώ, τότε καλείται να πληρώσει καπέλο που αγγίζει ή και ξεπερνάει (σε περιόδους που η τιμή του βασιλιά των μετάλλων γράφει νέα ρεκόρ) τα 20 ευρώ ανά λίρα. Που σημαίνει δηλαδή ότι το κόστος απόκτησης λιρών ξεπερνάει και το 30%, πληρώνοντας στην ουσία –πρακτικά- σχεδόν μισή φορά επάνω τη μία λίρα!
Τα κρούσματα κερδοσκοπίας, στο μεταξύ, είναι γνωστά στους τραπεζικούς κύκλους της χώρας, αποδίδοντάς τα στην ανησυχία που διακατέχει τους Έλληνες για τις καταθέσεις τους, σε μία συγκυρία που τα σενάρια χρεοκοπίας της χώρας, ακόμα και μετά το παχυλό πακέτο στήριξης από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ύψους 750 δις. ευρώ, δίνουν και παίρνουν. Παραδοσιακοί συλλέκτες νομισμάτων τονίζουν στις «Α» ότι, η Τράπεζα της Ελλάδος πουλά μία ουγγιά χρυσού έναντι τουλάχιστον 1.700 δολαρίων (δηλαδή 40% υψηλότερα από την spot τιμή, που διαμορφώνεται κοντά στα ιστορικά υψηλά των 1.218 δολαρίων ανά ουγγιά) και μάλιστα οι τιμές στη μαύρη αγορά είναι ακόμη υψηλότερες. Από το 1965, η ελληνική κυβέρνηση έχει επιβάλει περιορισμούς στο trading της χρυσής λίρας Αγγλίας (περιεκτικότητας σε χρυσό 0,2354 ουγγιά). Παρά όμως αυτούς τους περιορισμούς, η Τράπεζα της Ελλάδας ανακοινώνει ότι πουλά, σε μέσο όρο, περισσότερα από 700 νομίσματα την ημέρα στους πανικόβλητους Έλληνες. Κατά το πρώτο τετράμηνο του 2010, η ΤτΕ πούλησε πάνω από 50.000 νομίσματα στο κεντρικό της κτίριο στην Αθήνα. Τραπεζίτες μάλιστα εκτιμούν ότι άλλα 100.000 νομίσματα τουλάχιστον, άλλαξαν χέρια στη μαύρη αγορά.
Όπως αναφέρεται, η Τράπεζα της Ελλάδα έχει λάβει μέχρι και 409 δολάρια ανά νόμισμα, δηλαδή πάνω από 1.700 δολάρια ανά ουγκιά χρυσού! Οι τιμές που καταβάλλονται για τη μαύρη αγορά υπολογίζεται ότι είναι ακόμη υψηλότερες.
Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στην Τράπεζα της Ελλάδος, το 2009, πουλήθηκαν περίπου 95 – 100 χιλιάδες λίρες. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (από το 1999) εκτός από την Τράπεζα της Ελλάδος, δυνατότητα να πωλούν λίρες και χρυσά νομίσματα, έχουν πλέον όλα τα πιστωτικά ιδρύματα. Από τις εμπορικές τράπεζες όμως, μόνο η Τράπεζα Πειραιώς ασχολείται επισταμένα με την πώληση χρυσών λιρών, φτάνοντας στο σημείο, μαζί με την Ττ.Ε. να πραγματοποιήσουν στο πρώτο 5μηνο του 2010 το 70% της αγοράς στην Ελλάδα. Ο λόγος που οι υπόλοιπες τράπεζες δεν ακολούθησαν, ήταν, όπως σχολιάζουν τραπεζικές πηγές, το υψηλό κόστος φύλαξης, διαχείρισης και διαλογής χρυσών νομισμάτων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Τ.τ.Ε. στο πρώτο 4μηνο (για το οποίο υπάρχουν στοιχεία) πουλήθηκαν περίπου 50 χιλιάδες λίρες. Πρόκειται για μία φρενήρη αύξηση στο ρυθμό ζήτησης λιρών, κρίνοντας οι επενδυτές ότι αποτελεί το πιο ασφαλές καταφύγιο εκεί που οι Έλληνες αγόραζαν παραδοσιακά κάθε… Χριστούγεννα, όπως αναφέρει η ίδια πηγή. Τέτοια έξαρση πρωτοπαρατηρήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2008, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της Lehman Brothers. Τότε, η Τ.τ.Ε. διέθετε περί τις 500 – 600 λίρες την ημέρα. Τον Ιανουάριο του 2009 όταν και πρωτοξεκίνησαν τα δημοσιεύματα για τα μαύρα χάλια της ελληνικής οικονομίας η κεντρική τράπεζα της χώρας διέθετε περί τις 600 λίρες την ημέρα και στη συνέχεια η ζήτηση έπεσε στις 350 με 400 λίρες. Από το Δεκέμβριο του 2009 μέχρι και σήμερα ξεκίνησε και το… μεγάλο πάρτι.
Από τα στοιχεία της Τραπέζης Πειραιώς προκύπτει ότι το 4μηνο του 2009 διατέθηκαν περί τις 66.000 χρυσές λίρες. Η ζήτηση ήταν κατά 120% αυξημένη σε σύγκριση με το ίδιο περυσινό χρονικό διάστημα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα κάνει κανείς τις λίρες που θα αποκτήσει. Μία είναι η ασφαλής επιλογή, σύμφωνα με την Τ.τ.Ε., να φυλαχθούν σε θυρίδα. Αν κάποιος δε, επιθυμεί συναλλαγή σε ράβδους χρυσού θα πρέπει να υποβάλει γραπτό αίτημα στην κεντρική τράπεζα της χώρας, μαζί με τα απαραίτητα οικονομικά στοιχεία (ΑΦΜ, εκκαθαριστικό κ.ά.).
Στο ερώτημα ως προς το ποιες ηλικίες ενδιαφέρονται για την απόκτηση χρυσών νομισμάτων, η απάντηση είναι ότι αφορά ηλικίες πάνω από 50 ετών. Οι νεαρότεροι πουλάνε (προφανώς τις λίρες που βρήκαν από τον… παππού ή τη γιαγιά!). Πρόκειται κυρίως για μεσαία εισοδηματικά στρώματα , τα οποία αν επιθυμούν να αποκτήσουν ράβδους χρυσού ξέρουν καλύτερα από τον καθένα που θα απευθυνθούν, κυρίως στο private banking των εμπορικών τραπεζών.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι η έκρηξη του κρατικού χρέους στην Ευρωζώνη θα κρατήσει ζεστό το ενδιαφέρον για τον «βασιλιά των μετάλλων», του οποίου όμως η τιμή διαμορφώνεται πρωτίστως από τα... στοιχήματα στις προθεσμιακές αγορές των παραγώγων όπου η κερδοσκοπία (ανατιμητική ή υποτιμητική) έχει εξέχοντα ρόλο. Οι ένθερμοι υποστηρικτές του χρυσού το χαρακτηρίζουν «απόλυτο νόμισμα» μέσα στον κυκεώνα του πληθωριστικού χρήματος που αποτελεί... τεχνητό δημιούργημα. Οι λάτρεις του χρυσού γελούν όταν ακούν όσους προβληματίζονται τι θα κάνουν με τις οικονομίες τους και ως επενδυτική λύση επιλέγουν το δολάριο, δηλαδή το νόμισμα μίας χώρας που μέχρι το 2014 λήγουν περίπου 10 τρις. δολάρια σε ομόλογα! Το ολοένα και περισσότερο χρήμα που τυπώνεται δεν εκφράζει αξίες, αλλά χρέη, και το ουσιαστικό του αντίκρισμα είναι η... καλή πίστη των εκδοτών του. Μετά την κατάργηση του «χρυσού κανόνα» (Αύγουστος του 1971), δεν υπάρχει καμία δέσμευση να αντιστοιχεί το χρήμα που «κόβεται» σε ίσης αξίας χρυσό. Τι έχει συμβεί από τότε μέχρι σήμερα; Να θέλει κάποιος περίπου 30 δολάρια για να αγοράσει την ίδια ποσότητα χρυσού που το 1971 κόστιζε... ένα δολάριο!
Στ.Κ.Χαρίτος
sxaritos@reporter.gr