Στις Βρυξέλλες πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής οικονομίας και θα καταπολεμηθεί η ανεργία, λόγω της μεγαλύτερης κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.
Την ίδια στιγμή, συζητείται και η καθιέρωση του λεγόμενου «ενιαίου συμβολαίου», δηλαδή μίας σύμβασης εργασίας που θα καταργήσει τον υφιστάμενο διαχωρισμό ανάμεσα στους απόλυτα προστατευμένους υπαλλήλους «αορίστου χρόνου» του ιδιωτικού τομέα, των οποίων τυχόν απόλυση κοστίζει εξαιρετικά ακριβά, και στους απόλυτα απροστάτευτους εργαζόμενους με συμβάσεις έργου, μπλοκάκια και συμβόλαια ορισμένου χρόνου. Το ενιαίο συμβόλαιο θα είναι επί της ουσίας μία σύμβαση αορίστου χρόνου, στην οποία όμως τα προνόμια (π.χ. μισθολογική κλίμακα, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, ασφαλιστικές εισφορές) θα «χτίζονται» με πολύ πιο αργούς ρυθμούς απ’ ότι τώρα. Χάρη σε αυτήν την σύμβαση, δεν θα υπάρχουν πλέον κίνητρα για προσλήψεις με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, αφού ο κάθε εργοδότης θα μπορεί να προσλαμβάνει κανονικά κάποιον εργαζόμενο, χωρίς να δεσμεύεται με τόσο σκληρούς κανόνες σε περίπτωση που χρειαστεί να τον απολύσει.
Νικ. Μαλεβίτης