Δίχως να λυθεί το ζήτημα αποτίμησης της option που έχει η ΔΕΗ για το 30% της ΔΕΠΑ, να γεφυρωθεί η διαφορά των δύο εταιρειών για τη σύμβαση προμήθειας φυσικού αερίου, και να αποσαφηνιστεί η στάση που θα τηρήσει ο όμιλος Λάτση, (που μέσω των ΕΛΠΕ κατέχει το 35%), αποκρατικοποίηση δεν προχωρά, κάτι που γνωρίζει καλά το υπ. Οικονομικών, και μέσω αυτού και η τρόικα.

Αυτός είναι και ο λόγος που την τελευταία εβδομάδα, θέμα ΔΕΠΑ δεν έχει συζητηθεί στο υπ. Οικονομικών, καθώς όσο υπάρχουν οι παραπάνω εκκρεμότητες δεν μπορεί και να ληφθεί οριστική απόφαση για το μοντέλο πώλησης της επιχείρησης. Αν δηλαδή θα παραχωρηθεί «πακέτο» μέρος της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ (λύση που επιδιώκει το υπ. Οικονομικών για να έχει μεγαλύτερα έσοδα) ή αν θα γίνει χωριστή ιδιωτικοποίηση των δύο εταιρειών.

Λύση «πακέτο» ή ξεχωριστή πώληση...

Και παρ' ότι ο κ. Παπακωσταντίνου θα ήθελε τη λύση «πακέτο», δεν αποκλείεται τελικά να συμφωνήσει στην λύση που προτείνει ο σύμβουλος αποκρατικοποίησης των δύο χωριστών εταιρειών και της πώλησής τους ξεχωριστά (το 65% της ΔΕΠΑ, και το 75% του ΔΕΣΦΑ), δεδομένου ότι κάθε μία μπορεί να προσελκύσει διαφορετικού είδους επενδυτές. Για το κομμάτι των δικτύων ενδιαφέρονται, (όπως συμβαίνει και με τον ηλεκτρισμό), επενδυτικά funds, τράπεζες αλλά και ξένοι διαχειριστές που στοχεύουν σε μια σταθερή απόδοση κεφαλαίου, ενώ για το σκέλος της εμπορίας, εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο φυσικό αέριο.

Ήδη, η Gazprom, μέσω του αφεντικού της Αλεξάντερ Μεντβέντεφ δήλωσε «παρούσα» σε περίπτωση πώλησης της ΔΕΠΑ, αλλά προφανώς εκείνο που θα την ενδιέφερε είναι το να αποκτήσει πρόσβαση και στους αγωγούς, μπλοκάροντας παράλληλα την είσοδο σε αυτούς άλλου αερίου, πέραν του ρωσικού. Από την άλλη ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί και από την EDISON, τον συνεταίρο της ΔΕΠΑ στην κατασκευή του αγωγού Italy-Turkey-Greece (ITGI).

Όλα αυτά βεβαίως έχουν άμεση επίπτωση και στην εμπορική αξία άρα και στο πιθανό ενδιαφέρον επενδυτών, καθώς η αξία της ΔΕΠΑ σήμερα αποτιμάται – ως εμπορική εταιρεία – με βάση τις συμβάσεις που έχει δηλαδή με την Elpedison, την Ήρων, αλλά και τις τρεις ΕΠΑ (με αστερίσκο ότι οι ΕΠΑ βρίσκονται σε συνεχή ανάπτυξη και μόλις συμπληρώσουν το πλαφόν μπορούν να διαπραγματευτούν στην αγορά τις επιπλέον ποσότητες).

Ας δούμε ένα προς ένα, τους άγνωστους «Χ» της αποκρατικοποίησης και σε τι φάση βρίσκεται ο καθένας απ' αυτούς.

Όμιλος Λάτση : Κρατά κλειστά τα χαρτιά του...

Η πλευρά του, με δύο μέλη στο Δ.Σ. της ΔΕΠΑ, και με το 35% στα χέρια, κρατάει το «κλειδί» της αποκρατικοποίησης, και έχει κάνει σαφές (και στον ίδιο τον σύμβουλο) ότι αντιμετωπίζει την τελευταία, σαν μια και ενιαία εταιρεία, αμφισβητώντας τα στοιχεία στα οποία στηρίζεται η εισήγηση για το διαχωρισμό των δύο εταιρειών. Με το 35% να αποτελεί ούτως ή άλλως καταστατική μειοψηφία (και με τα δικαιώματα που αυτή παρέχει), τα ΕΛΠΕ αποτελούν το ρυθμιστή της κατάστασης και η στάση τους θα κριθεί από τις τελικές αποφάσεις που θα πάρει η κυβέρνηση. Για την ώρα κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά, δηλώνοντας ότι εξετάζουν όλες τις λύσεις, από το να παραμείνουν με το 35% που έχουν, μέχρι και να αγοράσουν ή και να πουλήσουν, αναλόγως του τι θα αποφασίσει να πουλήσει η κυβέρνηση. Άγνωστο πάντως είναι το αν υπάρχει κάποιου είδους συμφωνία μετόχων μεταξύ ΕΛΠΕ και ΔΕΠΑ, δηλαδή δικαίωμα πρώτης άρνησης για τον όμιλο, ώστε να μπορεί εκείνος να πάρει το προς πώληση πακέτο μετοχών της εταιρείας.

Η option της ΔΕΗ για το 30% και τα «αγκάθια» για τη σύμβαση...

Πιθανότερη εκδοχή, σύμφωνα και με τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, είναι η αποτίμηση και αποζημίωση της ΔΕΗ για την option του 30%, να συνδυαστεί με τη νέα σύμβαση προμήθειας αερίου που επιδιώκει να υπογράψει με τη ΔΕΠΑ και η οποία βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Σύμφωνα ωστόσο με τις πληροφορίες, και παρά την πρόσφατη «εντολή» Παπακωσταντίνου «βρείτε τα» προς τις διοικήσεις των δύο εταιρειών, το χάσμα που τις χωρίζει για την υπογραφή της νέας σύμβασης προμήθειας, μετά τη λήξη της προηγούμενης, παραμένει.

Διότι η έλλειψη σύμβασης και μάλιστα μακροχρόνιας με ένα μεγάλο καταναλωτή, όπως είναι η ΔΕΗ, μειώνει την αξία της ΔΕΠΑ, και καθιστά δύσκολο το εγχείρημα της αποκρατικοποίησης.

Εκεί που σύμφωνα με τις πληροφορίες συνεχίζουν να μη τα βρίσκουν οι δύο πλευρές, είναι οι επιμέρους όροι προμήθειας, που σύμφωνα με τη ΔΕΗ δεν επιτρέπουν ευελιξία στον προγραμματισμό των παραλαβών της, ώστε να μπορεί να εκμεταλλευτεί ευκαιρίες στην αγορά σποτ.

Αλλά , ίσως το σημαντικότερο σημείο διαφωνίας εστιάζεται στη διάρκεια της νέας σύμβασης. Η μεν ΔΕΠΑ επιδιώκει, να έχει διάρκεια 10 ετών, όπως και εκείνη που έληξε, ενώ αντιθέτως η ΔΕΗ δεν θέλει να δεσμευτεί για πάνω από 4 το πολύ χρόνια, με βάση δηλαδή τα ισχύοντα διεθνώς.

Η ιδέα που έπεσε κάποια στιγμή στο τραπέζι, ήταν τα θέματα αυτά να επιλυθούν με τη σύγκλιση γενικής συνέλευσης μετόχων στις δύο εταιρείες (δεδομένου ότι στη μεν ΔΕΠΑ το Δημόσιο κατέχει το 65%, και στη ΔΕΗ το 51%), ωστόσο φαίνεται ότι ναυάγησε, μπροστά στο φόβο η όποια απόφαση λαμβανόταν να προσέκρουε σε αντιδράσεις των ξένων funds που στη περίπτωση της ΔΕΗ ελέγχουν το 49%.

Σε κάθε περίπτωση, και καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την ολοκλήρωση της δημόσιας διαβούλευσης (λήγει την Κυριακή 5 Ιουνίου), του ενεργειακού νομοσχεδίου που προϊδεάζει για πώληση πακέτο ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, οι ενδείξεις για τις δυσκολίες του εγχειρήματος «αποκρατικοποίηση ΔΕΠΑ» πληθαίνουν.

Γιώργος Φιντικάκης