Πρόκειται για μια εθιμική διαδικασία που επαναλαμβάνεται χωρίς κανένα νόημα, αφού οι υπόχρεοι, δηλαδή ο πολιτικός κόσμος, παραθέτει εξαντηλητικά και απρόθυμα, όπως προκύπτει από τα ιερογλυφικά που αποτυπώνουν πάνω στο χαρτί, πλήθος περιουσιακών στοιχείων, που περιγράφουν δηλαδή το “Έσχες”, παρακάμπτοντας το κρισιμότερο στοιχείο, που είναι το “Πόθεν”...

Πρόκειται για ελάχιστα κολακευτική κατάσταση για τα πολιτικά μας ήθη, που εξάπτει μόνο τη νοσηρή περιέργεια και την καχυποψία επί δικαίων και αδίκων του “κοινού”,το οποίο από την “κλειδαρότρυπα”, μαθαίνει ότι η πλειοψηφία των εθνικών αντιπροσώπων, είναι αρκετά ευκατάστατη ώστε να μην αντιμετωπίζει πιεστικές βιοτικές μέριμνες, όπως ο υπόλοιπος κόσμος.

Πέραν τούτου ουδέν... Μία ακραία ενδεχομένως λύση θα ήταν αυτή η γελοιότητα να καταργηθεί για λόγους αυτοσεβασμού της Βουλής. Η άλλη και ίσως δυσκολότερη, θα ήταν να εφαρμοστεί ο αναδρομικός έλεγχος εισοδημάτων και περιουσίας των βουλευτών από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, σύμφωνα με εύστοχη πρόταση του πρώην Προέδρου του Κοινοβουλίου Απόστολου Κακλαμάνη που στηρίχθηκε από 75 βουλευτές και υπερψηφίστηκε στη Βουλή.

Θα υπήρχε σε αυτήν την περίπτωση ελπίδα, ώστα να πληροφορούμασταν πως έγινε και ορισμένοι πολιτικοί που κατά δήλωσή τους μπήκαν στον πολιτικό στίβο με τα στρατιωτικά τους ρούχα, από την φτώχεια, έφτασαν να γίνουν ζάμπλουτοι, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που ακολούθησαν την εντελώς αντίστροφη διαδρομή.

Η (άδοξη) κατάληξη είναι γνωστή, αφού όπως ξέρουμε το πράγμα ενταφιάστηκε μετ΄ επαίνων και ο αναδρομικός έλεγχος δεν έγινε ποτέ. Οπότε οι μόνοι που την πληρώνουν στο τέλος, είναι οι κοινoβουλευτικοί συντάκτες, οι οποίοι υπό συνθήκες μεγάλης έντασης, σπαταλάνε κάμποσες χρήσιμες εργατοώρες για να νοστιμίσουν ένα φαγητό που δεν τρώγεται πλέον...