Είμαι πρόθυμος να παραβλέψω ότι η αποστολή τέτοιων sms μπορεί να συνιστά, υπό προϋποθέσεις, παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων (όχι ότι καλλίτερο για όσους διεκδικούν δημόσιο αξίωμα) και είμαι επίσης πρόθυμος να παραβλέψω ότι δεν γνωριζόμαστε για να μου στέλνουν ευχές (αλλά πάλι ημέρες αγάπης είναι ας αναγνωρίσουμε την καλή τους προαίρεση).

Αυτό που δεν μπορώ να αντιληφθώ είναι για ποιο λόγο οι ευχές δεν σταματούν σε ένα απλό «Χριστός Ανέστη».

Είναι ένα μήνυμα που αντέχει στο χρόνο, πολύ δυνατό από μόνο του για να μας υπενθυμίσει την παρουσία τους, νομίζω ότι και ο ευφυέστερος επικοινωνιολόγος δεν θα τους έβρισκε κάτι καλλίτερο.

Για ποιο λόγο πρέπει υποχρεωτικά οι ευχές να συνοδεύονται από, και εμείς να υφιστάμεθα, την έκθεση ιδεών του καλού μαθητή της 5ης δημοτικού, του Γιαννάκη ας πούμε, που κάθεται στο πρώτο θρανίο, καθαρός, τακτικός, με τη χωρίστρα του, και με τα ωραία γραμματάκια του γράφει φληναφήματα όπως «μακάρι η Ανάσταση του Θεανθρώπου να ρίξει φως στις καρδιές μας κλπ κλπ, είθε το μήνυμα της Αναστάσεως να σημάνει την έξοδο μας από την κρίση κλπ κλπ ας ενώσουμε χαρμόσυνα τις καρδιές μας στη νέα προσπάθεια για τον τόπο κλπ κλπ». Είθε επιτέλους να παύσει η σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βιω να είναι αενάως επίκαιρη.

Γιατί βρε Γιαννάκη, αρίστη η έκθεσή σου, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να ψηφίσω τον Τοτό. 

Τάκης Λαϊνάς