Είχε προϋπάρξει δημόσια παρέμβαση του Επιτρόπου για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουϊζνιεκς, με την οποία στηλιτεύονταν η στάση κρατών-μελών του Οργανισμού να μην εφαρμόζουν τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ, οδηγώντας έτσι το Δικαστήριο σε πλήρη απαξίωση στην συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών.

Αμέσως μετά, ο πρόεδρος του Δικαστηρίου Γκουϊντο Ραϊμόντι, προγραμμάτισε μια σειρά επισκέψεις σ’ αυτές τις χώρες, ξεκινώντας από την Ελλάδα, προκειμένου να «βάλλει χέρι» στις κυβερνήσεις αυτών των χωρών, εξηγώντας τους, με αυστηρό τόνο, ότι η εμμονή στην μη εφαρμογή των τελεσίδικων και καταδικαστικών αποφάσεων του ΕΔΑΔ, συμβάλλουν στην απαξίωση του μοναδικού πανευρωπαϊκού οργανισμού προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παρά, λοιπόν, τα όσα μελιστάλαχτα διαρρέουν από το γραφείο του Προέδρου της Βουλής Ν.Βούτση, γεγονός είναι ότι, μετά την προφανή «κατσάδα» που έφαγε από τον πρόεδρο του ΕΔΑΔ, αναγκάσθηκε να δηλώσει απολογούμενος:

«Είναι αυτονόητο ότι γίνεται προσπάθεια και από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης και βέβαια από πλευράς του ελληνικού Κοινοβουλίου, έτσι ώστε να υπάρχει απόλυτη συμμόρφωση με τη νομολογία του Δικαστηρίου και να πρωταγωνιστεί η χώρα μας στη μεγάλη μάχη που δίνεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρώπη».

Οποιος διαβάσει την απολογητική αυτή δήλωση «ανάποδα» αντιλαμβάνεται ότι, μέχρι την επίσκεψη του προέδρου του ΕΔΑΔ στην Ελλάδα, η χώρα δεν έχει επιδείξει απόλυτη συμμόρφωση με την νομολογία του Δικαστηρίου και δεν πρωταγωνιστεί στη μάχη που δίνεται για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρώπη.

Τι χρείαν έχωμεν άλλων μαρτύρων;