Κανονικά κάτι τέτοιο, δεν θα έπρεπε να αποτελεί προαπαιτούμενο με τους δανειστές. Είναι αυτονόητη προϋπόθεση αστικού εκσυγχρονισμού της χώρας. Και είναι εξαιρετικά υποτιμητικό και αντιπαθητικό να σου υποδεικνύουν ξένοι, πώς να νοικοκυρέψεις τα του οίκου σου. Αλλά εδώ καταντήσαμε.

Επειδή όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και φυσικά και η σημερινή λογαριάζουν το διαβόητο «πολιτικό κόστος», αρνήθηκαν και αρνούνται να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στη χώρα και τις μελλοντικές γενιές κλείνοντας συνένοχα το μάτι στις συντεχνίες.

Αφήνουν λοιπόν τα πράγματα, όχι απλά να ωριμάσουν, αλλά, να σαπίσουν και στο τέλος νομοθετούν υπό την πίεση της τρόϊκας στην οποία ρίχνουν μετά το φταίξιμο για επιλογές με τις οποίες, δήθεν οι ίδιες διαφωνούν και τις εισηγούνται πότε με βαρειά καρδιά και βαθειά στεναχωρημένες και πότε με δάκρυα.  

Δεν έχει αίσθηση εθνικού καθήκοντος και προτεραιοτήτων τέτοια πολιτική τάξη κι ας το πάρουμε απόφαση να δούμε πως θα πορευτούμε και τι θα κάνουμε…