Ας πούμε λοιπόν ότι αποδεχόμαστε αυτό το επιχείρημα και ας θέσουμε στον κ. Δραγασάκη ένα απλό ερώτημα: Πού το βρήκατε το "μαξιλάρι ρευστότητας" κ. Δραγασάκη; Το βρήκατε από την υπερφορολόγηση των πολιτών και των επιχειρήσεων. Είναι χρήματα που προέρχονται από τους φόρους και τα οποία δεν δίνονται εκεί που τα χρωστάτε, δηλαδή σε προμηθευτές, σε προϊόντα και υπηρεσίες που αγοράζει το Δημόσιο από ιδιώτες και δεν τα πληρώνει. Με λίγα λόγια, από χρήμα που πήρατε με τους φόρους από τις στέπες μας και δεν το διαθέσατε στην αγορά.

Το "μαξιλάρι ρευστότητας" είναι η ρευστότητα που η κυβέρνηση δολίως αφαίρεσε από την αγορά. Και τι θα το κάνετε αυτό το "μαξιλάρι"; Σύμφωνα με τους κυβερνητικούς, αν οι αγορές μας χρεώνουν υψηλά επιτόκια ή αν δεν μας δανείζουν, θα έχουμε το μαξιλάρι με τα λεφτά να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας για το χρέος.

Πότε οι αγορές δεν θα μας δανείζουν ή θα μας ανεβάζουν τα επιτόκια; Όταν δεν πηγαίνουμε καλά, όταν δεν προχωράμε στις μεταρρυθμίσεις, όταν δεν μειώνουμε το κόστος του Δημοσίου, όταν κάνουμε παράλογες σπατάλες. Αντί να μας επιβάλλει μεταρρυθμίσεις η τρόικα, θα μας τις επιβάλλουν με πολύ σκληρότερο τρόπο οι αγορές.

Μα είναι εντελώς ασύμφορη αυτή η λογική και φυσικά εντελώς άδικη.

Αντίθετα με το "μαξιλάρι", η προληπτική πιστωτική γραμμή είναι ένα ποσόν που μπαίνει στην άκρη από τους δανειστές για να ξέρουν οι αγορές οτι το έχουμε στη διάθεση μας σε χαμηλά επιτόκια και συνεπώς να γνωρίζουν οτι αν μας ανεβάσουν τα επιτόκια εμείς θα προτιμήσουμε να χρησιμοποιήσουμε την προληπτική πιστωτική γραμμή. Αρα η γραμμή αυτή λειτουργεί αποτρεπτικά για την αύξηση του κόστους δανεισμού, ενώ το "μαξιλάρι" είναι πρόκληση για να μας το ροκανίσουν και να μείνουμε σε λίγους μήνες χωρίς "μαξιλάρι".

Πρόκειται περί αδιανόητης παραπληροφόρησης ή - δεν αποκλείεται διότι οι κυβερνητικοί δεν πολυκαταλαβαίνουν - παρεξήγησης. 

Λάθος μέγα σε κάθε περίπτωση η χρήση "μαξιλαριού" δηλαδή δικών μας αναγκαίων χρημάτων αντί της προληπτικής γραμμής. Και στο κάτω - κάτω της γραφής με ποιούς θέλει να έχει να κάνει η κυβέρνηση; Θέλει να "διαπραγματεύεται" με τους δανειστές (δηλαδή πολιτικά πρόσωπα και διεθνείς οργανισμούς) ή να της επιβάλουν χωρίς διαπραγμάτευση οι ανάλγητες και απρόσωπες αγορές τις μεταρρυθμίσεις;

Τόσος καιρός πέρασε, ακόμη δεν κατάλαβαν αυτοί οι κυβερνώντες ποιο είναι το παιχνίδι και πώς παίζεται;

Γ.Ν.