Στο περιθώριο του συλλαλητηρίου που διοργανώθηκε την Τετάρτη, ο εκλεκτός αυτός κύριος θέλοντας να πάρει και στάση ανάλογη της διάθεσής του, πόζαρε μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, πατώντας πάνω στο μνημείο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και αναστολή.

Η κατακραυγή στα κοινωνικά δίκτυα ήταν μαζική. Πλην όμως δεν αρκεί.

Ίσως είναι από τις συμπεριφορές που θα δικαιολογούσαν έως και την επέμβαση της φρουράς, κάτι που δεν συνέβη.

Προφανώς, όταν κάποιος φτάνει σε τέτοιο σημείο, συναίσθηση δεν υπάρχει. Και ισως απομένει απλώς να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Η παρακμή είναι ούτως ή άλλως μία μη αναστρέψιμη διαδικασία.