Παρόλο που η καταδικαστική για την Ελλάδα, απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αμφισβητούσε ευθέως την εκδοχή της αυτοκτονίας του Τσαλικίδη, που ο θάνατος του συνδέθηκε με την υπόθεση των υποκλοπών, η είδηση «χάθηκε» και δεν υπήρξαν οι αναμενόμενες αντιδράσεις, από πλευράς της συντεταγμένης πολιτείας.
Μία μέρα μετά, πάλι στο Reporter, αναρωτώμενος «γιατί τέτοια μούγκα με την καταδίκη της Ελλάδος για την υπόθεση Τσαλικίδη», σχολίασα…
«Η επικρατούσα «μούγκα», όμως, μιας και τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε μέχρι στιγμής, προκαλεί υπόνοιες ότι αυτή είναι απόρροια μιας άτυπης ομερτάς, μεταξύ των εκπροσώπων της παρούσας κυβέρνησης και της καραμανλικής συνιστώσας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η εξήγηση ίσως να βρίσκεται στο ότι, ο Εισαγγελέας που είχε τότε αποφασίσει να θέσει «ως ασήμαντη» την υπόθεση αυτοκτονίας Τσαλικίδη στο αρχείο, ήταν ο πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ επί Καραμανλή και σήμερα Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Δημήτρης Παπαγγελόπουλος»
Σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών της κυβέρνησης Καραμανλή και το θάνατο του στελέχους της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη και επτά μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση του ΕΔΑΔ, η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι ο χαμός του 39χρονου άνδρα - είχε βρεθεί απαγχονισμένος μέσα στο διαμέρισμά του στον Κολωνό τον Μάρτιο του 2005- δεν ήταν αυτοκτονία αλλά δολοφονία. !
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την κακουργηματική ποινική δίωξη που άσκησε η εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Ειδικότερα, η κακουργηματική δίωξη που είναι κατ' αγνώστων ασκήθηκε από την εισαγγελέα Πρωτοδικών κυρία Σωτηρία Παπαγεωργακοπούλου, κατόπιν παραγγελίας του Εισαγγελέα Εφετών κ. Γρηγόρη Πεπόνη.
Η –έστω και καθυστερημένη- απόφαση της Δικαιοσύνης αφήνει, πλην των άλλων, βαθύτατα έκθετο τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο που εξακολουθεί, δυστυχώς, να είναι αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και ανοίγει, ενδεχομένως, δρόμους για την πλήρη αποκάλυψη μιας «κρυμμένης» αλήθειας.
Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο