Δεύτερον, πιστεύουν (ή μάλλον θέλουν να κάνουν κάποιους να πιστέψουν) ότι η πρόσφατη τραγωδία και καταστροφή στο Μάτι, πάει, πέρασε ξεχάστηκε… Δεν πρόκειται όμως να ξεχαστεί όσος καιρός και αν περάσει.

Τρίτον, πιστεύουν ότι αφού πλέον όλα είναι τόσο καλά και όμορφα, ήλθε η ώρα να κάνουμε ιδεολογικοπολιτικές συζητήσεις, επιπέδου αμφιθεάτρου ή καφενείου.

Το δείχνει η επίθεση Ξυδάκη κατά όσων αντιστέκονται στην προοδευτική ηγεμονία, ή οι δηλώσεις του Δραγασάκη, Παππά, κλπ., για το νέο, δήθεν προοδευτικό μέτωπο, που πρέπει να σχηματιστεί μετά την λήξη των μνημονίων.

Μέχρι στιγμής ένας φαίνεται να έχει «τσιμπήσει» και είναι ο Ραγκούσης.

Γιατί κατά τα άλλα, μάλλον μεταξύ τους θα τα λένε… Το μόνο που δεν είναι ζητούμενο για την χώρα είναι η ηγεμονία της Αριστεράς. Ποτέ δεν ήταν. Ή μάλλον, όποτε κάποιοι θέλησαν να επιβάλουν αυτήν την αντίληψη είχαμε πολύ κακά ξεμπερδέματα.