Προβληματίζονται οι μεν και οι δε για τον πολιτικό προσανατολισμό του κόμματος εν όψει εκλογών και έπειτα από αυτές, έχουν ξεσκονίσει διάφορους θεωρητικούς και  έχουν θυμηθεί τα παλιά και τις ημέρες των… γόνιμων συζητήσεων στα καφενεία.

Οι μεν (λεγόμενοι προεδρικοί), μαζεύτηκαν το απόγευμα της Πέμπτης στο Τιτάνια. Μιλούσε ο Θ. Δρίτσας και η Ρένα Δούρου, η οποία πλέον τα δίνει όλα για την μάχη της πολιτικής επιβίωσης. Το θέμα τους είναι πώς θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και καλά σοσιαλδημοκρατικός και λουσάτος, πώς θα παραμείνει στα σαλόνια της Ευρώπης και πώς θα συντονιστούν με τις επιθυμίες του Προέδρου Αλέξη.

Οι δε (οι λεγόμενοι 53) δεν τα θέλουν αυτά. Δεν θέλουν προσωπικά και αρχηγικά κόμματα, επιμένουν ότι πρέπει να γίνει αριστερή στροφή (πώς άραγε;) και δεν θέλουν να ακούν για συνεργασίες με σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και άλλους τέτοιους.

Με λίγα λόγια, η μάχη (σιγά την μάχη, εδώ που τα λέμε…) που δίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεταξύ εκείνων που βλέπουν μέλλον μόνο όσο μένουν κοντά στον Πρόεδρο και των άλλων που καταλαβαίνουν ότι αυτές οι «στροφές» άλλους λόγους έχουν και όχι ιδεολογικο-πολιτικούς… Εν γένει όμως, όλα αυτά είναι περιττές πολυτέλειες. «Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν», που λένε.