Σε τέτοιο πνεύμα και με διάθεση κήνσορα εμφανίστηκε ο Δημήτρης Παπαδημούλης, λέγοντας μεταξύ των άλλων (σε συνέντευξή του στον Αθήνα 984) τα εξής για την Ιταλία:

«Γρήγορα θα αποδειχθεί ότι (Ντι Μάιο και Σαλβίνι) κάνουν λάθος. Η οικονομία είναι ευαίσθητο πράγμα και όταν κανείς κάνει λαϊκισμούς και τσαμπουκάδες, το βρίσκει μπροστά του στην άνοδο των επιτοκίων και την υποχώρηση της αξίας των μετοχών των εταιρειών».

Για τι ακριβώς μιλούσε; Για την Ιταλία ή για την Ελλάδα;

«Τσαμπουκάδες»; «Λαϊκισμοί»; «Ανοδος επιτοκίων»; … Μακριά από μας τέτοια πράγματα, αυτά είναι ιταλικές τζάμπα μαγκιές, θα μπορούσε να έχει πει.

Όμως για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα έχει άποψη τεκμηριωμένη και εμπεριστατωμένη:

«Αυτή την ώρα εμείς έχουμε κάθε λόγο να τονίζουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι Ιταλία. Γιατί μας επηρεάζουν οι αναταράξεις στην γειτονική χώρα, αφού όποτε “τσιμπάνε” τα ιταλικά ομόλογα, “τσιμπάνε” και τα ελληνικά. Δεν είμαστε Ιταλία, γιατί εμείς τηρούμε υγιή δημόσια οικονομικά, η οικονομία μας είναι σε ανάκαμψη και έχουμε κάθε λόγο να χτίζουμε βήμα -βήμα εμπιστοσύνη και μέσα, στους Έλληνες πολίτες που τη χάσανε σωρηδόν στα χρόνια της χρεοκοπίας και του μνημονίου προς το πολιτικό σύστημα, και έξω».

Πώς λέμε εκτός τόπου και χρόνου; Αυτό.