Την επόμενη, υπουργοί του αριστερού Πρωθυπουργού και στελέχη του αριστερού κόμματος, που δεν μπορούν να φανταστούν ότι δεν θα ξαναφωνάξουν το «φονιάδες των λαών», πάνε στο Πολυτεχνείο να καταθέσουν στεφάνι. Τρώνε πόρτα, γιούχα και το στεφάνι κολάρο. 

Καταδικαστέα φαινόμενα, αλλά τα γνωρίζουν καλά, δεν τους είναι καθόλου ξένα…

Παρά ταύτα, επιμένουν. 

Το απόγευμα του Σαββάτου βγάζουν τα κοστούμια, βάζουν τα τζιν και τα μοντέρνα αμπέχωνα, που είναι πλέον κάτι σχετικά σικ μπουφάν νέας τεχνολογίας και αισθητικής, πιάνονται χεράκι χεράκι και κατεβαίνουν πορεία. 

Στην πορεία του Πολυτεχνείου. 

Με προορισμό την Αμερικανική πρεσβεία. Του αμερικανού πρεσβευτή, ο οποίος έλεγε μία ημέρα πριν τι καλός που είναι ο αριστερός Πρωθυπουργός. 

Την αμερικανική πρεσβεία, όπου την 4η Ιουλίου οι περισσότεροι από αυτούς, με πρώτον έναν υπουργό κολλητό του αριστερού Πρωθυπουργού προσέρχονται χαμογελαστοί, τρώνε και πίνουν και στέκονται κλαρίνο όταν παιανίζει ο Αμερικανικός Εθνικός Υμνος. 

Είναι προφανώς για γέλια. 

Και το ότι δεν τους περνά από το μυαλό ότι θα πέσουν αυγά και γιούχα είναι μία περίτρανη απόδειξη για το ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Κάποιους νομίζουν ότι δουλεύουν, αλλά μάλλον ο κύκλος στενεύει…