Παρά ταύτα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι αναφορές του σε πρόσωπα και παράγοντες της ελληνικής πολιτικής σκηνής. 

Για παράδειγμα, εκφράστηκε αρνητικά για τον Σαμαρά και τον Αβραμόπουλο (φυσικά και για τον Πάνο Καμμένο) και ιδιαιτέρως εγκωμιαστικά για τον Καραμανλή και τον Παυλόπουλο, σε σύμπνοια με την γενική κυβερνητική φραμμή. 

Για τον πρώην Πρωθυπουργό είπε χαρακτηριστικά: 

«τον σέβομαι, διότι μιλάει λίγο και ακούγεται. Προσπάθησε να κρατήσει φιλονεοδημοκρατική (!) στάση χωρίς να γίνει εξτρεμιστής».

Όσο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επεφύλασσε ένα εντυπωσιακό σχόλιο. Αφότου χαρακτήρισε ανεπίτρεπτες τις φραστικές επιθέσεις εναντίον του, τον χαρακτήρισε καλό, σοβαρό, έντιμο και… «εξαγώγιμο». Εννούσε ότι έχει το κύρος και τις δυνατότητες να βοηθήσει την χώρα στο εξωτερικό. 

Αυτό πάντως που πέρασε στα ψιλά και ίσως έχει την σημασία του, είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε το ερώτημα αν υπάρχει ενδεχόμενο να επιστρέψει στην κυβέρνηση. Δεν απάντησε αρνητικά. Είπε το προφανές, ότι δηλαδή αυτό είναι θέμα απόφασής του Πρωθυπουργού και μεταξύ τους συνεννόησης. Με λίγα λόγια θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, εν όψει ανασχηματισμού…