Εγινε σε εκδήλωση της Πακιστανικής κοινότητας στην Αθήνα και ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Βίτσας περιέγραψε ως προτεραιότητα επείγουσα της κυβέρνησης το πώς θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα μετανάστες από το Πακιστάν και πώς θα διευκολυνθούν οι μετακινήσεις τους.

Τα… ενδιαφέροντα που είπε ο κ. Βίτσας ήταν τα εξής: «Ξέρετε ότι υπάρχει ένας καινούργιος νόμος που τον ψηφίσαμε τον Μάη του 2018, που λέει ότι όποιος είναι επτά χρόνια στην Ελλάδα και έχει ένα χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί, ακόμα και μια επιστολή, ένα γράμμα που έχει στείλει πίσω, παίρνει άλλα τρία χρόνια για να τακτοποιήσει τα χαρτιά του. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα. Το δεύτερο που θέλω να σας πω, είναι ότι τους επόμενους δύο μήνες θα πάω στο Ισλαμαμπάντ. Δεν πάω για τουρισμό, πάω για να λύσουμε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις οικογενειακές επανενώσεις, με τα ελεύθερα ταξίδια σας στο Πακιστάν και να μπορείτε να γυρίσετε χωρίς προβλήματα. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς έχετε χρόνια να πάτε πίσω να δείτε τις οικογένειές σας, γιατί φοβόσαστε ότι μπορεί να μη γυρίσετε ποτέ πίσω από εκεί. Θα το λύσουμε αυτό το πρόβλημα».

Τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά; Και πόσο εντάσσονται στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική; Και εν τέλει ποιο είναι το μήνυμα που στέλνουν, αν όχι «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»;