Το άρθρο περιλαμβάνει αξιολογήσεις και κρίσεις για τον Πρωθυπουργό και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο μεν πρώτος περιγράφεται ως κάποιος που ενδιαφέρεται περισσότερο για την υστεροφημία του παρά για το μέλλον και που δείχνει να περιφρονεί δημοσκοπήσεις, αναλύσεις και τα πολιτικά δεδομένα. Ο δε δεύτερος ως κάποιος που δεν φαίνεται να γοητεύει τον μέσο Ελληνα, ως προσωποποίηση της αθηναϊκής ελίτ αλλά και με την επισήμανση ότι θα είναι λάθος να υποτιμάται. Όπως αναφέρεται και όπως και ο ίδιος δηλώνει στον Economist, παρέλαβε ένα κόμμα σε βαθιά κρίση, κατάφερε να αναστρέψει την κατάσταση και το ίδιο σκοπεύει να κάνει με την χώρα.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του άρθρου όμως είναι μία ομολογία του κ. Τσίπρα, ανοιχτή σε κριτική και ερμηνείες. «Εχουμε αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα των συμβιβασμών και ότι ηγείται στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Είμαστε ένα κόμμα της ευρωπαϊκής κυβερνώσας αριστεράς και όταν κυβερνάς πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς», λέει ο κ. Τσίπρας.

Επειτα από όλα όσα έχουν λεχθεί και συμβεί, ο καθένας μπορεί να κρίνει αυτά τα λόγια.

Και πάντως, ο συμβιβασμός από μόνος του δεν αποτελεί αρετή. Ειδικά όταν έχει κοστίσει τόσο ακριβά…