Το μεγάλο ερώτημα είναι τι καινούργιο ακούσαμε σε αυτήν την προεκλογική περίοδο.

Η απάντηση βάσει των διαπιστώσεων που ο καθένας μπορεί να κάνει είναι αποκαρδιωτική.

Στην περίπτωση της αντιπολίτευσης μπορεί κάποιος να κατανοήσει μερικά πράγματα. Ούτως ή άλλως η εκλογική στρατηγική επιβάλλει την κριτική στην κυβέρνηση και κάποιες εξαγγελίες. Σε αυτό το πλαίσιο ο Μητσοτάκης ήταν συγκρατημένος και απέφυγε τις μεγαλοστομίες. Εως και που κατηγορήθηκε για αντιλαϊκές εξαγγελίες.

Σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση όμως, το συμπέρασμα είναι απογοητευτικό. Πέρα από τις επιθέσεις στην αντιπολίτευση, τα αγκαζέ του Τσίπρα με τον Λυμπερόπουλο και τον Σπηλιωτόπουλο, τις παραπομπές στον Βελουχιώτη και το μοίρασμα συντάξεων και επιδομάτων, ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν σε θέση να περιγράψει ούτε κατ’ ελάχιστον ένα σχέδιο για την Ελλάδα, που κατά τα άλλα έχει βγει από τα μνημόνια και αναζητεί την θέση της στην Ευρώπη.

Το μόνο που βρήκε να επαναλαμβάνει ο Πρωθυπουργός με εμμονή ήταν πως εκείνος θα είναι με τους πολλούς και οι άλλοι με τις ελίτ…

Φαίνεται όμως ότι και οι «πολλοί» δεν έχουν πειστεί, αν κρίνει κάποιος από τις άδειες πλατείες στις οποίες μιλάει ο κ. Τσίπρας…