Ετσι λοιπόν, ο πρώτος από τους νέους μύθους με τους οποίους η κυβέρνηση επιχείρησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα ήταν αυτός της αποχής. Με πρώτον τον Νίκο Παππά, αυτό επιστρατεύτηκε ως επιχείρημα με την ελπίδα να πειστούν κάποιοι που γύρισαν την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ να πάνε να τον ψηφίσουν στις 7 Ιουλίου.

Πλην όμως, πρόκειται για ένα ακόμη ψεύδος. Βασιζόμενο σε ένα κόλπο: την άσχετη βάση σύγκρισης της αποχής.

Ο κ. Παππάς λοιπόν και κάποιοι στο Μαξίμου συγκρίνουν το ποσοστό αποχής της 26^ης Μαΐου με εκείνο του Ιανουαρίου 2015. Ετσι τους βολεύει, έτσι κάνουν. Μόνο που είναι λάθος σύγκριση.

Η θεωρητικώς κανονική σύγκριση θα ήταν ανάμεσα στα ποσοστά αποχής των ευρωεκλογών του 2014 και τα τωρινά. Όμως δεν είναι βολική. Γιατί η συμμετοχή είναι περίπου η ίδια: 59,33% το 2014, 58,70 φέτος. Η ΝΔ πήρε τώρα 10 μονάδες παραπάνω...

Τον Ιανουάριο του 2015 η συμμετοχή ήταν πράγματι αυξημένη και έφτασε το 63,94%. Οι λόγοι προφανείς και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε θριαμβεύσει. Όμως η ανάλυση  Παππά και λοιπών παραβλέπει ότι τον Σεπτέμβριο του 2015 εξαφανίστηκαν περίπου ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι και η συμμετοχή είχε φτάσει το 56,16%. Παρά ταύτα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάλι θριαμβεύσει.

Στις ευρωεκλογές της Κυριακής προσήλθαν στις κάλπες περί τους 400.000 περισσότεροι ψηφοφόροι σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του '15. Ο ΣΥΡΙΖΑ μαυρίστηκε.

Ίσως θα πρέπει να προσέξουν στο κυβερνητικό επιτελείο τι ακριβώς εύχονται εν όψει της κάλπης της 7^ης Ιουλίου.

Αν η συμμετοχή αυξηθεί, μπορεί τα αποτελέσματα να είναι ακόμη χειρότερα για εκείνους...