Υπό μία έννοια είχε και μία δόση ειλικρίνειας η αναφορά αυτή, αφού όπως αποδείχθηκε όλα τα άλλα τού -  και μας - τα πήραν… Με την διαφορά ότι τελικά μας πήραν και το τσίπουρο, με την επιβολή εξοντωτικών για τους παραγωγούς ειδικών φόρων. Πιο συγκεκριμένα, με την κατάργηση του μειωμένου συντελεστή στον ειδικό φόρο κατανάλωσης για το τσίπουρο και τα συναφή, ανταγωνιστικά προς τα εισαγόμενα, προϊόντα. 

Εμπνεόμενος πιθανώς από τον κ. Τσίπρα και ορμώμενος από αυτήν την αδικία, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Γεωργούλης, έκανε την δεύτερη ερώτησή του στο ευρωκοινοβούλιο, έπειτα από εκείνην την ιδιαιτέρως αυστηρή για τους κινδύνους από την χρήση του FaceApp. 

Εθεσε λοιπόν το ζήτημα της κατάργησης του μειωμένου συντελεστή στον ειδικό φόρο κατανάλωσης για το τσίπουρο.   Και με ιδιαιτέρτως γλαφυρό τρόπο ενημέρωσε τους συναδέλφους του ότι το τσίπουρο και η τσικουδιά αποτελούν «μυσταγωγία» και «κομμάτι της άυλης (sic) πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κομμάτι της φιλοσοφίας μας ως λαός» (sic).   

Είναι αμφίβολο αν με αναφορές τέτοιου τύπου θα συγκινηθούν οι Ευρωπαίοι, καθώς αυτή την φιλοσοφία μας «ως λαός» είναι που δεν πολυσυμπαθούν. 

Πάντως πέραν όλων αυτών ο κ. Γεωργούλης φαίνεται ότι κινείται έξυπνα. Επιλέγει ειδικά κοινά στα οποία απευθύνεται και μεριμνά για την πολιτική του καριέρα…