ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Ο Αλέξης, ο Βενιζέλος, ο Οδυσσέας και η αμετροέπεια

Ο Αλέξης, ο Βενιζέλος, ο Οδυσσέας και η αμετροέπεια Κύριο

11:22 - 22 Αυγ 2019
Άγγελος Κωβαίος

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος

Συζητείται πολύ, από όσους ενδιαφέρονται τουλάχιστον, το τι θα κάνει ο Τσίπρας ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, πώς θα πολιτευθεί, αν θα επιδείξει σύνεση και πολιτική ωριμότητα. Ό,τι και να λένε όσοι τον θαυμάζουν, φαίνεται ότι δεν έχει και πολλά περιθώρια να γίνει κάτι που δεν είναι.

 

Φάνηκε από τις πρώτες του δηλώσεις μετεκλογικά, φάνηκε στην Βουλή, φάνηκε όμως και σε μία μακροσκελή ανάρτησή του για την ιστορική (sic) επέτειο (sic) της εξόδου (sic) της χώρας από τα μνημόνια. 

 

Και σε αυτήν λέει πάλι επί της ουσίας ότι οι πολίτες είναι αχάριστοι και δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν το πολιτικό του μεγαλείο. 

 

Αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο ΣΥΡΙΖΑ στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησής του, κέρδισε σχεδόν όλα τα δύσκολα, για πολλούς ακατόρθωτα, πολιτικά και ιστορικά στοιχήματα, έχασε όμως τις εκλογές. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο στην ιστορία της χώρας». Πότε άλλοτε συνέβη αυτό; Υποθέτουμε δεν θα εννοεί ούτε τον Σαμαρά, ούτε τον Καραμανλή, ούτε το ΠαΣοΚ του 2004. Μήπως εννοεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο του 1920; Τέτοια οίηση;

 

Λέει όμως και κάτι άλλο, λίγο δυσνόητο στην επετειακή του ανάρτηση, εμμένοντας στις παρομοιώσεις με την Ιθάκη, την Οδύσσεια, τους μνηστήρες κλπ.:

 

«Οι μνηστήρες, πράγματι, είναι ακόμη εδώ και όχι μόνο απολαμβάνουν τους καρπούς των προσπαθειών του λαού μας, αλλά επιχειρούν και να γκρεμίσουν όσα με πολύ κόπο χτίσαμε».

 

Τώρα με αυτό τι ακριβώς να εννοεί; Ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι ένα μάτσο καταχραστές της εξουσίας, που κατά βάση ανήκει στον Τσίπρα; 

 

Πάμε καθόλου καλά;

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.