Η κυβέρνηση είχε διάφορες αστοχίες, από το ταξίδι και το τραπέζωμα του Πρωθυπουργού στην Ικαρία, έως τα πολλά και διαρκή αντιφατικά μηνύματα και τις προσωπικές στρατηγικές διαφόρων υπουργών. 

Υπό κανονικές συνθήκες, η αντιπολίτευση θα είχε εκμεταλλευτεί τα στραβοπατήματα και θα είχε μία ευκαιρία να ανακάμψει πολιτικά, επικοινωνιακά και δημοσκοπικά. 

Παρά ταύτα, αποδείχθηκε ότι δεν είναι σε θέση να το κάνει. 

Το φιάσκο της Ικαρίας ακυρώθηκε από την γκάφα του Τσίπρα και την φράση του ότι δέχεται το ρίσκο της διασποράς του ιού στις διαδηλώσεις, αλλά και από την ακραία του ρητορική στη Βουλή και την λάθος ερμηνεία των στίχων του Ελύτη για «παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα λένε αλήτες», τους οποίους ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ συνέδεσε με τη νεολαία Λαμπάκη, ενώ γράφτηκαν για την κατοχή. 

Φάνηκε τελικά ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο και ότι όλα εξηγούνται και μάλιστα με τρόπο απλό…