Όπως το περιγράφει ο ίδιος ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο και στον πρόλογο:

“...Κυνηγώντας το μικροαστικό όνειρο μ' όλες μας τις δυνάμεις (το οποίο σε λίγο διαλύεται) δεν είχαμε χώρο γι' αναπολήσεις κι αναδρομές. Σύντομα θα καταλάβουμε, ότι ως μικροί μαθητές είχαμε το προνόμιο να ζήσουμε μέσα στην "παλιά καλή Ελλάδα" του προστρεξίματος, της ανοιχτής αυλής, του σούρουπου, του τραπεζιού της Κυριακής…"

“Η ζωή είναι ένα ψηφιδωτό αναμνήσεων - μικρό και μεγάλο μαζί. Μέχρι να 'ρθει ο τελευταίος ύπνος να το σβήσει. Στιγμές, εικόνες, βιώματα απ' τη πρώτη μέρα καθορίζουν τα βήματα μας, την ίδια μας την ύπαρξη. Είναι τα συστατικά, που χτίζεται η πορεία κι η συνέχεια της ζωής. Από μια λανθάνουσα παρόρμηση έκλεισα σε μικρά κουτιά κάποιες απ' αυτές τις στιγμές.
Συζητάμε πάντα τι έφταιξε, τι δε πήγε καλά, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε... Ο άνθρωπος άλλοτε ακολουθεί τα συμβάντα κι άλλοτε προπορεύεται. Χρησιμοποιεί τα υλικά, που τον έχουν πλάσει μέχρι τότε. Γίνεται είτε τυφλός οδοιπόρος είτε οδηγός στο δρόμο της αυτογνωσίας.
Κι όσα μας γεμίζουν απογοήτευση και μαρασμό κι αυτά καλώς ήρθαν. Εξαιτίας των συναισθημάτων, που μας δημιούργησαν, υπάρχει πιθανότητα να τ' αλλάξουμε στο διάβα…"