Αυτό συνέβη και εφέτος. 

Αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον στην διοργάνωση του 2021, είναι κάποιοι συμπτωματικοί (;) πολιτικοί παραλληλισμοί ή και συμβολισμοί, αν θέλει κανείς να τους δει έτσι. 

Το ότι η Ιταλία κέρδισε, έστω και με ένα τραγούδι που ελάχιστο ιταλικό άρωμα έχει, αλλά όμως ερμηνεύτηκε στην ιταλική γλώσσα, έχει μία αξία. Και συμπίπτει με μία περίοδο κατά την οποία η χώρα επανακτά την αξιοπιστία της στην Ευρώπη (στη φωτογραφία οι νικητές του διαγωνισμού, Måneskin). 

Το ότι η Γερμανία πήρε μόλις 3 βαθμούς και κατατάχθηκε προτελευταία, έχει επίσης μία σημασία, αν και οι Γερμανοί ουδέποτε διακρίθηκαν στο θεσμό. Συμπίπτει όμως και αυτό με το πιθανολογούμενο τέλος μίας περιόδου απόλυτης γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. 

Το ότι όμως το Ηνωμένο Βασίλειο πήρε ένα μεγαλοπρεπές «κουλούρι», δηλαδή μηδέν βαθμούς, πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να το αποσυνδέσει με τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και τα απόνερα του Brexit. 

Σε συνέχεια των όσων θλιβερών συμβαίνουν με τα εμβόλια και τον πόλεμο που δέχεται η βρετανοσουηδική AstraZeneca από του ευρωπαϊκούς θεσμούς, το «0» στη Eurosvision αντανανκλά σίγουρα τις ευρωπαϊκές διαθέσεις έναντι της χώρας. 

Το αν αυτό είναι αποτέλεσμα και μίας καλά οργανωμένης μηχανορραφίας, ειδικά για τον τελικό της Eurovision μόνο να το υποθέσει μπορεί κανείς, ίσως και βασίμως…