Βάσιμη είναι η υποψία ότι τα σενάρια διακινούνται και από κάποια κέντρα μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και από «ενδιαφερόμενους» έξω από αυτό. 

Και υπό αυτό το πρίσμα, έχει ένα ενδιαφέρον και η φημολογία κατά την οποία αλλαγές μελετώνται και στο στενό επιτελείο του Πρωθυπουργού, κοινώς στην καρδιά του επιτελικού κράτους. 

Παρά ταύτα, όλα δείχνουν ότι αυτό είναι ένας ευσεβής (;) πόθος κάποιων εκτός επιτελικού κράτους. Γιατί, όσο κι αν ισχύει το «ουδείς αναντικατάστατος», το σπάσιμο της ομάδας Δημητριάδη, Γεραπετρίτη, Σκέρτσου, Λιβάνιου, είναι μάλλον αυτό με τις λιγότερες πιθανότητες. 

Οι λόγοι είναι πολλοί και ξεκινούν από την παρακολούθηση του νομοθετικού έργου, έως και τον συντονισμό διαδικασιών και αποφάσεων. Το να ανατρέψει ο Μητσοτάκης αυτές τις ισορροπίες θα σημάνει ένα κάποιο ξαφνικό βραχυκύκλωμα «μέσα στο σπίτι του», το οποίο δεν έχει κάποιο σοβαρό λόγο να το προκαλέσει. Συνεπώς, κάποια κυβερνητικά στελέχη μπορεί να μην είναι αναντικατάστατα, μπορεί όμως να είναι σε αυτή τη φάση αμετακίνητα. 

Οπότε, αλλού θα πρέπει να αναζητούνται οι θεαματικές αλλαγές, που λέγεται ότι θα έλθουν με τον ανασχηματισμό, όποτε αυτός γίνει…