Έχει επιλέξει να κάνει αντιπολίτευση δίχως να προτείνει κάτι και πάντως κατανοεί κανείς εύκολα από τα λεγόμενα του, ότι όχι απλώς κλείνει το μάτι στους αντιεμβολιαστές, αλλά επιχειρεί να τους προσεταιριστεί, βλέποντας τα ποσοστά και τις ψήφους που ενδεχομένως κρύβονται πίσω από αυτά. 

Υπό αυτό το πρίσμα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει καταφύγει τις τελευταίες εβδομάδες στον… Ευάγγελο Βενιζέλο, τις παρεμβάσεις του οποίου χρησιμοποιεί ως σκονάκι, παραλλάσσοντας ωστόσο άτσαλα το νόημα και το περιεχόμενο τους. 

Το προηγούμενο Σάββατο, ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε επισημάνει κάποια προβλήματα της αντίληψης ότι ζούμε πλέον την πανδημία των ανεμβολίαστων. Ανέφερε μεταξύ των άλλων στο σχετικό άρθρο του στα Νέα, ότι το μεγάλο πρόβλημα που έχει ο όρος πανδημία των ανεμβολίαστων, «είναι η αναπαραγωγή  της  ψευδούς  και επικίνδυνης εντύπωσης ότι η πανδημία έχει πάψει να αφορά  τους εμβολιασμένους».

Ήλθε έπειτα από δύο ημέρες ο Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη να χαρακτηρίσει «επικίνδυνη την αντίληψη ότι ζούμε πανδημία ανεμβολίαστων» επειδή «δημιουργεί αίσθηση χαλαρότητας», με μία ατυχή προσθήκη: «Αυτό, πέρα από ότι είναι ρατσιστικό απέναντι στο 40% των συμπολιτών μας, που έχουν βεβαίως ευθύνη που δεν έχουν εμβολιαστεί αλλά έχει ευθύνη και η κυβέρνηση που δεν τους έχει πείσει, είναι και επικίνδυνο γιατί δημιουργεί μία αίσθηση χαλαρότητας στο υπόλοιπο 60% που έχουν εμβολιαστεί». 

«Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» και όλα μία χαρά…