Όπως συνηθίζεται, ο/η απερχόμενος/-η καγκελάριος επιλέγει κάποια από τα αγαπημένα του/της τραγούδια να ακουστούν στην τελετή του αποχαιρετισμού. 

Και οι επιλογές της Μέρκελ έχουν το ενδιαφέρον τους, καθώς ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και αναμενόμενα (όπως π.χ. το “My Way” ή άλλα παρεμφερή). 

Η καγκελάριος έχει επιλέξει τρία κομμάτια. 

Το “Du hast den Farbfilm vergessen” (Ξέχασες το έγχρωμο φιλμ) της Νίνα Χάγκεν, το “Für mich soll’s rote Rosen regnen” (Ας βρέξει κόκκινα τριαντάφυλα για εμένα) της Χίλντεγκαρντ Κνεφ και τον εκκλησιαστικό ύμνο “Großer Gott, wir loben Dich” (Ύψιστε, σε δοξάζουμε). 

Η τρίτη επιλογή είναι προφανής, λόγω του βαθιά θρησκευόμενου οικογενειακού περιβάλλοντος της Άνγκελα Μέρκελ - ο πατέρας της ήταν πάστορας. 

Η δεύτερη είναι ένα κομμάτι νοσταλγικό, που ωστόσο έχει προφανή συμβολισμό. Ξεκινά με τους στίχους “Στα 16 έλεγα σιωπηλά, θέλω να γίνω μεγάλη, να νικήσω, να λέω αλήθεια/Στα 16 έλεγα σιωπηλά, τα θέλω όλα ή τίποτα” και καταλήγει: “Και σήμερα λέω σιωπηλά, πρέπει να συμμορφωθώ, να είμαι ικανοποιημένη/Δεν μπορώ να συμμορφωθώ και να είμαι ικανοποιημένη, θέλω πάντα να νικώ, τα θέλω όλα ή τίποτα”.

Η έκπληξη είναι στην πρώτη επιλογή της απερχόμενης καγκελαρίου. Ενα κομμάτι της Νίνα Χάγκεν, της ανατολικογερμανίδας καλλιτέχνιδας, που στη δεκαετία του ’70 διέφυγε στη Δύση και θεωρείται μία από τις πρωθιέρειες του πανκ. Ωστόσο, το συγκεκριμένο κομμάτι δεν έχει καμία σχέση με το πανκ, είναι ένα από τα κλασσικά χιτ της Ανατολικής Γερμανίας, που προφανώς θυμίζει στην Άνγκελα Μέρκελ τα νιάτα της…

{https://www.youtube.com/watch?v=PLcgZCDO26Y}

{https://www.youtube.com/watch?v=PuXU6zOg1YA}

{https://www.youtube.com/watch?v=8yLZnM2KFkY}