Από τη μία έχουμε τη στροφή της κυβέρνησης και πάλι σε (αναγκαστικές) επιδοματικής πολιτικές, οι οποίες προεκλογικά δεν φαίνεται ότι θα εγκαταλειφθούν. 

Από την άλλη, έχουμε τις ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων, προ εβδομάδων του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Δυτικό Τομέα Αττικής, προ ημερών του Τάκη Θεοδωρικάκου στον Νότιο Τομέα. 

Και παράλληλα έχουμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε εκλογική ετοιμότητα και συνεδριακές μαζώξεις, με τους επικεφαλής τους να μιλάνε ανοιχτά για τα μετεκλογικά σενάρια. 

Αυτό που προξενεί εντύπωση ως προς αυτά είναι ότι ειδικά ο Ανδρουλάκης λέει, αφενός, ότι δεν θα γίνει δεκανίκι κανενός και υπονοεί, αφετέρου, ότι δεν θα δεχόταν να είναι Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης σε μία περίπτωση συμμαχικής κυβέρνησης. 

Αντιφατικά ακούγονται αυτά, αλλά μάλλον είναι μία αντιπροσωπευτική πρόγευση για τα όσα θα πρέπει να αναμένονται αφότου προκηρυχθούν οι εκλογές. 

Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι βέβαια τι ποσοστά θα λάβει ο καθένας και μέχρι τότε τα πάντα ακούγονται ούτως ή άλλως ως ευσεβείς πόθοι.