Κατ΄ αρχάς, αν θα πρέπει να θεωρούμε καλό το ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο και πιο έξαλλος γίνεται ο τούρκος Πρόεδρος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε τακτικές κατευνασμού, αλλά μία ηρεμία και νηφαλιότητα από πλευρά μας δεν βλάπτει. 

Ένα άλλο θέμα είναι αυτό της εθνικής ομοψυχίας και προσήλωσης των πολιτικών δυνάμεων στην εθνική γραμμή. 

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας και διάφοροι άλλοι, συνεχώς λένε ότι σε θέματα εθνικού συμφέροντος το μέτωπο είναι αραγές και δεδομένο. Όμως τα πάντα συνοδεύονται από ένα «ναι μεν, αλλά», όπως συμβαίνει πάντα. 

Μία κρίσιμη λεπτομέρεια που θα έστελνε τα σωστά μηνύματα παντού, θα φανεί πολύ σύντομα από τη στάση που θα υπηρετήσει εμπράκτως ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Πρόκειται για την ψήφιση από την αξιωματική αντιπολίτευση ή όχι των αμυντικών δαπανών του προϋπολογισμού. 

Αν αυτό γίνει, τα πολλά λόγια θα είναι περιττά. Αλλιώς, τα περί ομοψυχίας θα παραμένουν κατά τα γνωστά, λόγια του αέρα. 

Και σε τελική ανάλυση, κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τους ωφελήσει μία έκπληξη ευχάριστη και όχι η συνεχής εμμονή στην μεμψιμοιρία και τον μηδενισμό…