Η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως μοιράζοντας 200ευρα και 50ευρα, η κυβέρνηση εξαγοράζει ψήφους. Αν ήταν τόσο εύκολο, οι εκλογές θα ήταν μία εξαιρετικά απλή διαδικασία και από τη στιγμή που δεν υπάρχουν μνημόνια και χρεωκοπίες, οι κυβερνήσεις θα ζούσαν ζωή χαρισάμενη. 

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πιθανώς για πολλούς όλα αυτά τα «πάσα» και οι δωροεπιταγές να είναι αναγκαία, για άλλους να είναι απλώς κάτι το υποτιμητικό, ή πάντως κάτι το οποίο δεν θα αλλάξει και πολύ την εκλογική τους συμπεριφορά. Μπορεί ωστόσο να είναι επαρκές για κάποιο κρίσιμο (από εκλογικής άποψης) τμήμα του πληθυσμού. Κανείς δεν θα μάθει ποτέ. 

Χωρίς πάντως να είναι απολύτως αντίστοιχες οι συνθήκες (ως προς την επάρκεια της αντιπολίτευσης εν προκειμένω), οφείλει κανείς να θυμηθεί και το αποτέλεσμα εκείνου του περιβόητου «πακέτου Σημίτη», των περίπου 2,5 δισ. του 2003, ενόψει των εκλογών της επόμενης χρονιάς. 

Τι συνέβη τότε; Τίποτε απολύτως, το μοιραίο για την κυβέρνηση του ΠαΣοΚ ήταν αναπόφευκτο. 

Δεν σημαίνει ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο, απλώς είναι καλό να τα θυμάται κανείς αυτά…