Κατ’ αρχάς - και πιθανώς σε συνεννόηση, κατά τα όσα λέει και υπαινίσσεται η κυβέρνηση - ενέπλεξε τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, πρώην δικαστικό, Χρήστο Ράμμο. Πήγε στο γραφείο του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έφυγε με έναν φάκελο υπό μάλης και στη συνέχεια, κατά παράβαση της ιεραρχικής και πολιτειακής τάξης, ο φάκελος αυτός στάλθηκε από την Ανεξάρτητη Αρχή στον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Βουλής, τους αρχηγούς των κομμάτων. 

Στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την οποία και προφανώς δεν είχε ενημερώσει προηγουμένως για την παράσταση που είχε στήσει. 

Βγαίνοντας από το Προεδρικό Μέγαρο ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την παραίτηση του Πρωθυπουργού, ενώ λίγο νωρίτερα βγαίνοντας από το γραφείο του προέδρου της ΑΔΑΕ είχε κάνει την ευφάνταστη δήλωση «Υπάρχουν δικασταί εις τα Αθήνας». 

Για την Ιστορία, ο πρώτος που είχε παραφράσει την έκφραση αυτή ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1929, σε ομιλία του προς τα μέλη του ΣτΕ, με την οποία τους προέτρεπε να ακυρώνουν δίχως δισταγμό τις παράνομες πράξεις της διοίκησης. 

Η αυθεντική διατύπωση είναι «υπάρχουν δικασταί εις Βερολίνον» και εντοπίζεται σε γερμανικό νομικό σύγγραμμα. Αφορούσε διένεξη μεταξύ του Βασιλιά της Πρωσίας και ενός αγρότη, ο οποίος μεταχειρίστηκε τη φράση προκειμένου να επικαλεστεί και να δείξει την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. 

Ωραία και καλά όλα αυτά. Όμως το θέμα είναι ότι ο δικαστής για τον οποίο χάρηκε τόσο πολύ ο Τσίπρας, δεν είναι δικαστής. Είναι πρώην δικαστής και σήμερα πρόεδρος μίας ανεξάρτητης αρχής…