Όπως και να έχει όμως ο νέος αυτός ισχυρός σεισμός φέρνει στην μνήμη εκείνον του 1999. Τότε είχαν χαθεί περίπου 18.000 άνθρωποι και οι φόβοι ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο αρχίζουν να διατυπώνονται. 

Η φυσική καταστροφή στην γειτονική χώρα έχει όμως και μία άλλη διάσταση, που αρχίζει να θυμίζει το 1999. Τότε είχε αναπτυχθεί η λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών» μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, ειδικώς έπειτα και από τον μεγάλο σεισμό της Αθήνας τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς. 

Το αν μπορεί να συμβεί και στη σημερινή συγκυρία κάτι ανάλογο είναι μάλλον πρόωρο να το διαπιστώσει κανείς (και πάντως καλό θα είναι να μην χρειαστεί και ένας καταστροφικός σεισμός στο ελλαδικό χώρο για κάτι τέτοιο). 

Ο Πρωθυπουργός ήδη έσπευσε να εκφράσει τη λύπη του και τη συμπαράσταση της Ελλάδας, καθώς και την ετοιμότητα για την παροχή βοήθειας, η οποία θα είναι αναγκαία. 

Πάντως η κατάσταση ως προς αυτά είναι σήμερα κάπως πιο περίπλοκη, δεδομένων των προεδρικών εκλογών του Μαΐου στην Τουρκία. Ο Ερντογάν πρέπει πλέον κατά προτεραιότητα να διαχειριστεί την καταστροφή, όμως τι θα σημάνει αυτό για τις υπόλοιπες εστίες έντασης, μένει να το δούμε…