Ο τουρισμός, για τον οποίο πανηγυρίζουμε εν χορδαίς και οργάνοις, επιβάλλεται με σαρωτικό τρόπο σε κάθε άλλη δραστηριότητα και τα συγκεκριμένα ακίνητα που φιλοξενούσαν τις κινηματογραφικές αίθουσες θα μετατραπούν (και αυτά) σε ξενοδοχεία. 

Αυτό συμβαίνει σε όλη την Αθήνα και το πρόβλημα προσλαμβάνει πολλαπλές διαστάσεις. Από το ότι οι εναπομείναντες κάτοικοι του κέντρου της πόλης αισθάνονται πλέον ότι ζουν σε ένα ιδιότυπο γκέτο, έως το ότι οι τιμές ενοικίασης των λίγων διαμερισμάτων ξεπερνούν τα όρια του παραλόγου. 

Όμως, η εξέλιξη με τους δύο ιστορικούς κινηματογράφους έγινε για μια ακόμη φορά λόγος για πολιτική αντιπαράθεση, με πρωτεργάτες διαφόρους καλλιτέχνες που με ένα μείγμα οργής και θλίψης, έσπευσαν και πάλι να επιτεθούν με μανία στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Πολιτισμού. 

Πρόκειται ωστόσο για ακόμη φορά για ένα κύμα ασύμμετρης, υποκριτικής και εν μέρει υποβολιμαίας αντίδρασης. 

Αιτία για το κλείσιμο των κινηματογράφων και την πώληση των ακινήτων, δεν είναι ούτε η αναλγησία της κυβέρνησης ούτε η τάχα αδιαφορία της για τις τέχνες. Είναι ότι ο κόσμος δεν πηγαίνει πλέον στο σινεμά, αλλά παραμένει καρφωμένος στις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές του και παρακολουθεί από εκεί ταινίες και διάφορα άλλα…