Αυτό ισχύει προφανώς υπό ορισμένες αριθμητικές προϋποθέσεις. Για την ακρίβεια, είναι μία συνάρτηση δύο μεταβλητών: του ποσοστού του πρώτου κόμματος και του αθροίσματος των ποσοστών των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής. 

Την 21η Μαΐου η ΝΔ έλαβε 40,8% και εκτός Βουλής έμεινε το 16,01%, ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό. Υπό αυτούς τους όρους, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής η ΝΔ θα ελάμβανε ως γνωστόν 146 έδρες. 

Τι περιθώρια έχει όμως να επιτύχει την αυτοδυναμία, ακόμη και αν σημειώσει απώλειες ή εισέλθουν στη Βουλή και άλλα κόμματα; Δεν είναι απίθανο ούτε το ένα ούτε το άλλο, και πάντως στον πυρήνα της στρατηγικής του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται η διατήρηση ενός ποσοστού στη σφαίρα του 40%, το οποίο, σημειωτέον, βάσει εκλογικού νόμου του προσφέρει ένα μπόνους 50 και όχι 40 εδρών και δίνει αυτοδυναμία σχεδόν σε κάθε περίπτωση. 

Τα εκλογικά μαθηματικά είναι σαφή και αμείλικτα: 

Αν υποθέσει κανείς ότι το ποσοστό των κομμάτων εκτός Βουλής μειωθεί στο 10% και κατορθώσουν εντελώς οριακά να εισέλθουν και η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ο μαγικός αριθμός για την αυτοδυναμία είναι το 37,5%. Δηλαδή ο Μητσοτάκης έχει περιθώριο να χάσει στις 25 Ιουνίου έως και περίπου 3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την 21η Μαΐου. Αν οι εκτός Βουλής πέσουν στο 9%, το όριο της αυτοδυναμίας είναι το 37,7. Και αν υποχωρήσουν στο 8%, όπως ήταν στις εκλογές του 2019, το όριο ανεβαίνει στο 38%, κ.ο.κ.. 

Με βάση αυτά, μπορεί κανείς να κάνει τις βάσιμες υποθέσεις του για τα ρεαλιστικά σενάρια της 25ης Ιουνίου…