. Αυτό ακριβώς έγινε στο Σύνταγμα που ισχύει σήμερα με την περίπτωση του βασικού μετόχου. Γιατί την επιταγή του Συντάγματος προσπάθησαν να εφαρμόσουν κατ΄αρχήν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας με τους σχετικούς εκτελεστικούς νόμους που πέρασαν από τη Βουλή προσθέτοντας κάθε μία τη δική της πολιτική βούληση για να χειρισθούν τα Μαζικά Μέσα Επικοινωνίας. Με αποτέλεσμα να προκαλέσουν την παρέμβαση της Κομισιόν για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Το Σύνταγμα που έχουμε σήμερα έχει ξεπεράσει τα όρια ενός πλαισίου αρχών λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος και της δημόσιας ζωής. Θυμίζει περισσότερο πολυνομοσχέδιο παρά θεσμικό πλαίσιο και με αυτή την έννοια δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του κράτους, αλλά και στη καθημερινότητα. Τα κόμματα και οι πατέρες του έθνους ξέχασαν τι σημαίνει Σύνταγμα, καθώς και το γεγονός ότι τώρα πλέον είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, επειδή εμείς το θελήσαμε. Και όλοι, υποτίθεται, γνωρίζουν ότι οι αρχές και οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης υπερτερούν των εθνικών συνταγμάτων. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα με το νομοσχέδιο του βασικού μετόχου. Όπως πιθανότατα συμβαίνει στα περισσότερα κοινοβούλια του κόσμου, η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της ελληνικής Βουλής είναι δικηγόροι, ή έχουν σπουδάσει νομικά. Πολύ συχνά λοιπόν στις συζητήσεις που γίνονται, είτε για το Σύνταγμα, είτε στα νομοσχέδια τείνουν να κάνουν επίδειξη νομικών γνώσεων, λησμονώντας την πολιτική τους ιδιότητα. Προβάλλουν νομικά ή νομικίστικα επιχειρήματα, πιέζουν υπουργούς και κυβέρνηση να τα δεχθούν, εκείνοι κάνουν υποχωρήσεις, είτε γιατί επιδιώκουν τη συναίνεση, είτε γιατί και αυτοί εμφορούνται από νομικίστικό πνεύμα και τελικά η διατύπωση της διάταξης που προκύπτει προάγει την γραφειοκρατία και αντί να λύνει προβλήματα, μπλέκει περισσότερο τα πράγματα. Το αποτέλεσμα είναι πολλές διατάξεις να μην είναι εφαρμόσιμες. Ταυτόχρονα, κόμματα και βουλευτές λαϊκίζουν επιχειρώντας να εμφανισθούν ότι όχι μόνον είναι υπεράνω συμφερόντων, αλλά και αμείλικτοι διώκτες τους. Σ΄αυτό συμβάλλουν όσο μπορούν και τα ΜΜΕ με αποτέλεσμα να γίνεται πλειοδοσία εξωπραγματικών τοποθετήσεων που κάποια στιγμή συγκλίνουν σε μία εξίσου εξωπραγματική συνισταμένη που την ψηφίζει σύσσωμη η Βουλή. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα σε περιόδους που η ηθικολογία παίζει κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος και οι πάντες προσπαθούν να ορθώσουν το ανάστημά τους…στο ύψος των περιστάσεων. Ετσι, όμως, δημιουργούνται τα αδιέξοδα, όπως του βασικού μετόχου, και έτσι ακριβώς λαμβάνονται αποφάσεις που κοστίζουν, όπως της δημιουργίας τηλεοπτικού καναλιού της Βουλής, που δεν θα περιορίζεται στην μετάδοση των συζητήσεων , αλλά θα ανταγωνίζεται την ΕΡΤ, φθάνοντας να έχει και δελτίο ειδήσεων που φυσικά κανείς δεν βλέπει. Γι αυτό και τώρα η Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων διαθέτει τέσσερα κρατικά κανάλια… Συμπέρασμα: κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, η ελληνική πολιτική τάξη πρέπει να εξορθολογίσει την σκέψη της και την συμπεριφορά της για να μπορέσει να σύρει την κοινωνία και όχι απλά να σύρεται από αυτήν (και από τα ΜΜΕ). Αγγελος Στάγκος