Ωστόσο, είναι σαφές ότι ο συγγραφέας του βιβλίου δεν θέλησε να αφήσει μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο μεταξύ της πρωθυπουργίας και της έκδοσης για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι νοιώθει ότι το έργο που έγινε επί πρωθυπουργίας του και άφησε πίσω του, συκοφαντήθηκε από τους αντιπάλους του. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το ίδιο αυτό έργο δεν εκτιμήθηκε από τους συντρόφους του , οι οποίοι και δεν το υπερασπίστηκαν. Με λίγα λόγια, ο κ. Σημίτης αισθάνεται αδικημένος ως πολιτικός και έσπευσε με την έκδοση του βιβλίου των πεπραγμένων του να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους για να δικαιωθεί απέναντι στην ιστορία τουλάχιστον. Η ψύχραιμη ανασκόπηση της οκταετίας Σημίτη οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο πρώην πρωθυπουργός δικαιούται να αισθάνεται αδικημένος. ΄Εβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ και αν δεν την έβαζε ένας Θεός ξέρει που θα βρισκόμασταν σήμερα με την αδύναμη δραχμή, έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και αν δεν την έβαζε θα τρέχαμε ακόμη περισσότερο χωρίς να φτάνουμε στο Κυπριακό, έφερε τη χώρα στο επίκεντρο των εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και επί της δικής του θητείας έγιναν η Αττική Οδός, το μετρό, το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, η γέφυρα του Ρίο και προετοιμάστηκαν ουσιαστικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αφησε έργο δηλαδή ο άνθρωπος και θα τον θυμόμαστε όπως θυμόμαστε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για τα μεγάλα έργα και επειδή μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και τον Ανδρέα Παπανδρέου γιατί αύξησε το εισόδημα και τον πλούτο των κατώτερων τάξεων, προώθησε νομοθετήματα κοινωνικής ισότητας και έφερε στο καθημερινό πολιτικό γίγνεσθαι τις μάζες των αριστερών πολιτών. Δεν ήταν όλα τέλεια κατά την πρωθυπουργία του κ. Σημίτη. Τα μεγάλα λάθη του ήταν ότι δεν τόλμησε να εκσυγχρονίσει την δημόσια διοίκηση και να καταπολεμήσει αποφασιστικά την διαφθορά, που πήρε διαστάσεις γιατί επί των ημερών του κυκλοφόρησε πολύ χρήμα. Παρουσίασε επίσης αδυναμία στην επιλογή συνεργατών, αρκετοί από τους οποίους τον εξέθεσαν πολιτικά με τη συμπεριφορά τους. ΄Εχει όμως ελαφρυντικά γιατί ο κ. Σημίτης, ειδικά στη δεύτερη τετραετία, αναγκάστηκε να ασχοληθεί προσωπικά με έργα και οργανωτικά θέματα που είχαν χρονοδιάγραμμα και ημερομηνία ολοκλήρωσης πριν από την Ολυμπιάδα. Με δεδομένη την τεράστια αδυναμία του κρατικού μηχανισμού ήταν αναγκασμένος να ασχολείται ο ίδιος ακόμη και με λεπτομέρειες για να προλάβει τις ημερομηνίες. Δεν είχε καιρό και πιθανότατα ούτε και διάθεση να ασχοληθεί με το ΠΑΣΟΚ που σε μεγάλο βαθμό στρεφόταν εναντίον του και υπονόμευε το έργο της κυβέρνησης. Ο κ. Σημίτης είναι ένας "καλβινιστής", με ανεπτυγμένη την αίσθηση της ηθικής της εργασίας και βαθύτατα σοσιαλδημοκράτης και αυτές οι ιδιότητες δεν συμβάδιζαν ούτε με το βαθύ ή ρηχό ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και με την κουλτούρα μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας και των ΜΜΕ. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ και γενικότερα η ελληνική κοινωνία, ένα καταλαβαίνει και αποδέχεται στην πολιτική, τις πελατειακές σχέσεις και ο κ. Σημίτης έπαιρνε σαφείς αποστάσεις από αυτές… Τούτων λεχθέντων, δύο είναι τα ζητήματα του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού που συζητώνται σήμερα. Το ένα είναι τι έγινε το βράδυ των Ιμίων και το δεύτερο είναι γιατί χάθηκαν οι εκλογές για το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Σημίτης παρουσιάζει την πραγματικότητα για το βράδυ των Ιμίων. Αυτό ακριβώς ήταν το σκηνικό και είναι μάλλον επιεικής απέναντι στον κ. Λυμπέρη και ακόμη περισσότερο, απέναντι στον κ. Αρσένη που ευθύνεται πολιτικά όσο κανείς άλλος! Από την άλλη πλευρά, οι εκλογές δεν χάθηκαν για το ΠΑΣΟΚ κατά την προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές ήταν νομοτελειακά χαμένες λόγω την μακράς παραμονής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το κόμμα είχε "σαπίσει" και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στοιχειωδώς στην πρόκληση των εκλογών. Οντως, το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να πάρει αποστάσεις από τον κ. Σημίτη και δεν πρόβαλε καθόλου το έργο των κυβερνήσεών του. Πολύ κακώς, ενώ έγιναν και άλλα λάθη, αλλά δεν προήλθε η ήττα από αυτά. ΄Αλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός θα μπορούσε να δώσει ο ίδιος τη μάχη, με καλύτερα ίσως αποτελέσματα, όπως έκανε ο κ. Σρέντερ στη Γερμανία. Αλλά αυτό είναι απολύτως υποθετικό… Αγγελος Στάγκος