Αυτό θα γίνει μόνον αν ο πρωθυπουργός αναθέσει την αρμοδιότητα της ενημέρωσης της κοινής γνώμης αποκλειστικά σε έναν υπουργό –π.χ. τον υπουργό υγείας κ. Κακλαμάνη, ο οποίος είναι και γιατρός- που θα πλαισιώνεται από μικρή ομάδα ειδικών, ανάμεσα στους οποίους θα περιλαμβάνονται κτηνίατροι και επιδημιολόγοι. Η γρίπη των πουλερικών δεν αποτελεί ευκαιρία για προβολή κυβερνητικών αξιωματούχων που θα λένε το μακρύ και το κοντό τους στα κανάλια και είναι ευθύνη του κ. Καραμανλή να αποκαταστήσει την τάξη. Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να γίνει αντιληπτό στην κυβέρνηση ότι οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να αμφισβητούν τους μηχανισμούς ελέγχου του κράτους. Όταν όλοι γνωρίζουν ότι γίνεται της κακομοίρας στα τρόφιμα, όταν αρνάκια που εισάγονται κάνουν τον γύρο της Ελλάδας για να βαφτιστούν ελληνικά, όταν ψάρια από την Μαυριτανία ή την Βραζιλία παρουσιάζονται ως δήθεν της Παροναξίας, όταν οι γίγαντες αγρότες μας ραντίζουν τα προϊόντα τους μία ημέρα πριν τα πουλήσουν στην αγορά, όταν τα νερά των θαλασσών, των ποταμών και των λιμνών μολύνονται ασύστολα, όταν τα μύδια καλλιεργούνται σε μολυσμένα νερά και πρέπει να αποκαλύψουν οι γάλλοι ότι είναι επικίνδυνα, όταν ο καθένας κτίζει όπου και όπως θέλει, όταν είναι κοινή διαπίστωση ότι τα πιάνουν στις εφορίες, τα τελωνεία, τις νομαρχίες, στην αστυνομία, όταν, όταν , όταν….είναι φυσικό να μην υπάρχει εμπιστοσύνη στους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, τα πράγματα δεν είναι παίξε-γέλασε. Μπορούν να εξελιχθούν πολύ άσχημα, όχι μόνον για τους έλληνες, αλλά για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Και μάλιστα χωρίς να έχουν ευθύνη οι απλοί πολίτες, που σε άλλες περιπτώσεις ευθύνονται και οι ίδιοι, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε γιατί τα πιάνουν , είτε γιατί λαδώνουν. Γι αυτό και η πολιτεία πρέπει να βάλει τα δυνατά της αυτή τη φορά, για να δημιουργήσει αίσθημα σχετικής ασφάλειας. Η λογική λέει ότι το πρώτο βήμα για να δημιουργηθεί το αίσθημα σχετικής ασφάλειας είναι η ενημέρωση από ανθρώπους που ξέρουν τι λένε και δεν προκαλούν σύγχυση. Το δεύτερο είναι η λήψη μέτρων που δεν θα είναι αντιφατικά, ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργούν την αίσθηση ότι η πολιτεία κινείται. Το τρίτο είναι η προμήθεια των απαραίτητων φαρμάκων και η χορήγησή τους με έλεγχο. Βέβαια, όλα τα παραπάνω εύκολα λέγονται και δύσκολα γίνονται. Πως ας πούμε, το κράτος θα πείσει όσους τρέφουν πουλερικά ελεύθερης βοσκής να τα κλείσουν μέσα. Και που μέσα; Και πως είναι δυνατόν να ελεγχθεί η χορήγηση φαρμάκων και εμβολίων με τρόπο συντεταγμένο στους πληθυσμούς που το χρειάζονται τώρα ή θα τα χρειασθούν στο μέλλον; Δύσκολες οι απαντήσεις αλλά γι αυτό εκλέγουμε κυβέρνηση και γι αυτό λέμε ότι έχουμε κράτος. ΄Η όχι; Αγγελος Στάγκος