Για την κατάντια φταίνε πολλοί και πολλά. Φταίει πρώτο το κράτος που δέχτηκε να την αγοράσει από τον Ωνάση. Ξαναφταίει το κράτος γιατί επέτρεψε την Ολυμπιακή να γίνει ξέφραγο αμπέλι και οι κυβερνήσεις του την χρησιμοποίησαν για κομματικούς διορισμούς εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων υπαλλήλων. Φταίνε οι διοικήσεις, πολλές από τις οποίες ήταν άχρηστες. Φταίνε οι σύμβουλοι που μπουρδολογούσαν εισπράττοντας παχυλότατους μισθούς. Φταίνε οι υπάλληλοι και οι συνδικαλιστές τους, αρχίζοντας από τους πιλότους και καταλήγοντας στο ανειδίκευτο προσωπικό, που διεκδικούσαν και εξασφάλιζαν προνόμια και αμοιβές, πρωτοφανή σε σύγκριση με τους συναδέλφους τους άλλων, ξένων εταιριών. Φταίει και η νεοπλουτίστικη ελληνική νοοτροπία που συνέβαλε ώστε ο εθνικός μεταφορέας να μην λειτουργεί νοικοκυρεμένα, αλλά σπάταλα. Όλα αυτά είναι αίτια που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και οι καλόπιστοι που γνώρισαν και έζησαν από μέσα την εταιρία τα παραδέχονται. Φυσικά, υπάρχουν και αντικειμενικοί λόγοι για τους οποίους κανείς δεν έχει την ευθύνη. ΄Ενας λόγος είναι ότι καμία κυβέρνηση και καμία διοίκηση δεν μπορούσε να αγνοήσει την απαίτηση των κατοίκων των δεκάδων ελληνικών νησιών να έχουν αεροπορική σύνδεση με την Αθήνα. Ενας δεύτερος λόγος ήταν οι προϋποθέσεις που πρέπει να υπάρχουν για την ανάπτυξη του τουρισμού. Τρίτος λόγος ήταν η εθνική ανάγκη σύνδεσης με τις κοινότητες των ελλήνων στην Αυστραλία, τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το επιστέγασμα ήταν η πλήρης φιλελευθεροποίηση που επήλθε κάποια στιγμή στις αερομεταφορές. Ο ανταγωνισμός έφθασε σε ακραία όρια και οι μεγάλες εταιρίες αναγκάστηκαν να λειτουργούν με τιμές εισιτηρίων κάτω του κόσμου. Το αποτέλεσμα ήταν να πτωχεύσουν και να εξαφανισθούν. Γιατί εδώ που τα λέμε, την τύχη της Ολυμπιακής την είχαν, η την αντιμετώπισαν, η «Σουισαίρ», η «Παναμέρικαν», η «TWA», η «Αιρ Φρανς», η «Σαμπένα» και άλλες. Γιατί όχι λοιπόν και η δικιά μας; Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Πως θα καλυφθεί δηλαδή το κενό που θα δημιουργηθεί, ειδικά σε «άγονες» γραμμές νησιών. ΄Η αν συνεχίσει να λειτουργεί με κάποια μορφή η εταιρία, πως αυτό θα γίνει με τρόπο συμμαζεμένο και αποτελεσματικό. Επίσης, τι θα πωληθεί και τι θα διατηρηθεί από τα περουσιακά της στοιχεία και τις δραστηριότητές της. Και τέλος, τι θα γίνει με το προσωπικό. Δύσκολα πράγματα. Πολύ δύσκολα. Αγγελος Στάγκος