Βεβαίως, τα ποσοστά διαφέρουν από χώρα σε χώρα, ακόμη και από ήπειρο σε ήπειρο. Για παράδειγμα, το ποσοστό εκείνων που πιστεύουν ότι διεξάγονται ελεύθερες και δίκαιες εκλογές στη χώρα τους φθάνουν μέχρι 82% στις χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και στο 55% στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά (έκπληξη, έκπληξη!), ενώ στη Δυτική Αφρική πέφτει στο 24% μόλις. Ενδεικτικό της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς είναι και το γεγονός ότι μόνο το 16% των πολιτών είναι της γνώμης ότι πρέπει να τους δοθεί περισσότερη εξουσία. Και βέβαια δεν είναι παρηγορητικό το γεγονός ότι γύρω στο 25% των πολιτών θέλουν να δοθεί περισσότερη εξουσία στους θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι έχουν και την πρωτοκαθεδρία ως η πιο αξιόπιστη ομάδα. Οι περισσότερο «φιλοθρησκευτικές» ομάδες πληθυσμών είναι φυσικά οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι (οι ορθόδοξοι κυρίως) και οι προτεστάντες (προφανώς οι βαπτιστές των ΗΠΑ και του Καναδά). Οι μουσουλμάνοι ζητούν να δοθεί περισσότερη εξουσία στους θρησκευτικούς ηγέτες, ενώ οι εβραίοι και οι προτεστάντες θεωρούν, περισσότερο από άλλες θρησκευτικές ομάδες, ότι οι θρησκευτικοί ηγέτες μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή τους. Υπάρχουν αφρικανικές χώρες, όπως η Νιγηρία, που το 85% των πολιτών τους εμφανίζονται να θέλουν τους θρησκευτικούς ηγέτες με περισσότερες εξουσίες. Η θρησκεία παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη ζωή των πολιτών στις ΗΠΑ (πως δηλαδή βγήκε ο Μπους;) και τον Καναδά (έκπληξη). Στη Βόρεια Αμερική το 12% των ερωτηθέντων ομολογούν ότι επηρεάζονται κυρίως από τους θρησκευτικούς ηγέτες, εννοώντας πιθανώς τους ιεροκήρυκες τύπου Πάτ Ρόμπερτσον και Μπίλυ Γκράχαμ, η τον Πάπα. Αντίθετα, στην Ευρώπη, η εμπιστοσύνη προς τη θρησκεία είναι χαμηλή. Το 20% περίπου των ερωτηθέντων θέλουν να δοθεί περισσότερη εξουσία στους στρατιωτικούς (προς Θεού) , τους επιχειρηματίες και τους δημοσιογράφους/μήντια . Ευτυχώς, αυτό δεν συμβαίνει στην Ευρώπη, ενώ οι Ιάπωνες θεωρούν ότι έχουν κάποια αξιοπιστία οι δημοσιογράφοι και οι μάνατζερς των επιχειρήσεων, αλλά όχι οι άνθρωποι της εξουσίας. Μεγάλη είναι η επιρροή της οικογένειας σε όλο σχεδόν τον πλανήτη, με το 61% των ερωτηθέντων να λένε ότι συμβουλεύτηκαν συγγενείς τους για μεγάλες αποφάσεις της ζωής τους τον περασμένο χρόνο. Το μεγαλύτερο ποσοστό το δίνει η Λατινική Αμερική με πρώτο το Μεξικό (88%), ενώ στις ΗΠΑ και τον Καναδά το ποσοστό δεν ξεπερνάει το 35%. Το ένα τρίτο των ερωτηθέντων καθορίζουν την ταυτότητά τους με την εθνικότητά τους, ενώ το ένα πέμπτο με το θρήσκευμά τους. Το αίσθημα της εθνικότητας παρουσιάζεται ισχυρό στη Λατινική Αμερική με 54%, ενώ το αίσθημα της θρησκείας στην Αφρική με 56%, ενώ στη δεύτερη θέση είναι οι ΗΠΑ και ο Καναδάς με 32%... Τέλος, οι αφρικανοί πρώτοι, ακολουθούμενοι από τους πολίτες των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών έχουν αφήσει τον εαυτό τους στη μοίρα. Η πλειοψηφία δεν πιστεύουν ότι ελέγχουν τη ζωή τους. Αντίθετα οι άνθρωποι στη Λατινική Αμερική (65%), στον Καναδά και τις ΗΠΑ (62%) και την Ευρώπη (53%) πιστεύουν ότι έχουν τον έλεγχο της ζωής τους. Στην Ινδία, το Πακιστάν και το Βιετνάμ όπου ο ρυθμός αύξησης των επενδύσεων είναι τεράστιος, δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν τη ζωή τους. Μοιρολατρία ή πραγματικότητα; Αυτή είναι η εικόνα του κόσμου, τουλάχιστον η κοινωνική και το πρώτο, έστω και πρόχειρο συμπέρασμα είναι «Θεέ μου, τι καλά που είμαστε στην Ευρώπη…