Ο,τι και όποιος και να φταίει, ως σήμερα δεν έχει υπολογισθεί ακόμη το τελικό ποσοστό του ελλείμματος το 2004, αν και έγινε η περιβόητη απογραφή με τις γνωστές αρνητικές επιπτώσεις της. Η κυβέρνηση το έχει υπολογίσει στο 6,1% του ΑΕΠ, αλλά αυτό δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτό από τη Γιούροστατ που πληροφορίες την φέρουν να το υπολογίζει κοντά στο 6,6%. Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν καταλήξει Αθήνα και Βρυξέλλες, το επισημαίνει στα συμπεράσματά του και το κλιμάκιο του ΔΝΤ που ήλθε πρόσφατα στην Ελλάδα. Δεύτερη εκκρεμότητα είναι εκείνη της τιτλοποίησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, στην οποία έχει αποφασίσει να καταφύγει η κυβέρνηση το 2005 και το 2006, για να περιορίσει το έλλειμμα στα επιτρεπτά όρια του κάτω του 3%, όπως επιβάλει η συμφωνία με την Κομισιόν. Αναμφισβήτητα πρόκειται για τρικ δημιουργικής λογιστικής, από εκείνα στα οποία συνήθως η Γιούροστατ κλείνει τα μάτια. Στη δική μας όμως περίπτωση, η Γιούροστατ αισθάνεται ότι εκτέθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση με την απογραφή και τις καταγγελίες της περί δημιουργικής λογιστικής στην οποία κατέφευγε η κυβέρνηση Σημίτη. Με αυτή την έννοια, περιμένουμε τώρα να πουν το "ναι" οι Βρυξέλλες, που οι πληροφορίες τις θέλουν να εξετάζουν αν και σε ποιο βαθμό παίρνουν "ρίσκο" οι τράπεζες που θα χρηματοδοτήσουν την τιτλοποίηση. Δηλαδή, η Κομισιόν, η Γιούροστατ και οι άλλοι διοικητικοί παράγοντες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης θα το εγκρίνουν -το πιθανότερο- εφόσον διαπιστώσουν ότι οι τράπεζες όντως αναλαμβάνουν κάποιο επιχειρηματικό ρίσκο και δεν τις καλύπτει πλήρως με εγγυήσεις το ελληνικό δημόσιο. Τρίτη εκκρεμότητα είναι εκείνη της συμφωνίας περί την εθελουσία έξοδο στον ΟΤΕ, που η κυβέρνηση την έχει αναγορεύσει σε "πιλότο" για όλες τις ΔΕΚΟ. Το σχέδιο προβλέπει ότι το δημόσιο θα δώσει ένα ποσοστό από τις μετοχές του στον οργανισμό στο ασφαλιστικό ταμείο των υπαλλήλων και η Κομισιόν εξετάζει κατά πόσον αυτό συνιστά κρατική επιδότηση. Απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμη και κρίνοντας από τις δηλώσεις του κ. Βουρλούμη, μπορεί να είναι και αρνητική, οπότε το βάρος θα το αναλάβει η εταιρεία, όπως άφησε να εννοηθεί. Τέταρτη εκκρεμότητα είναι βεβαίως της Ολυμπιακής. Γιατί μετά τη γνωστή απόφαση της Κομισιόν μας έχει μείνει η διαπραγμάτευση για να βρεθεί το ποσό που πρέπει να επιστρέψει η εταιρεία στο δημόσιο, αλλά και για να γνωμοδοτήσει επί του διάδοχου σχήματος, αν υπάρξει, που θα αντικαταστήσει το σημερινό εθνικό αερομεταφορέα. Αυτές είναι οι κατά κάποιο τρόπο ειδικές "οικονομικές" εκκρεμότητες που έχει η Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη συνέχειας του κράτους, η οποία χαρακτηρίζει τις αλλαγές κυβερνήσεων, ακόμη και υπουργών της ίδιας κυβέρνησης. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και οι γενικές εκκρεμότητες των αγροτικών επιδοτήσεων και κυρίως του προϋπολογισμού 2006-2013, πάνω στον οποίο δεν έχουν συμφωνήσει ακόμη οι χώρες-μέλη. Παράλληλα, όμως, τρέχει η εκκρεμότητα του "βασικού μετόχου" για τον οποίον η κυβέρνηση υποτίθεται ότι βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τις Βρυξέλλες. Τέλος, στις εκκρεμότητες της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση εντάσσονται και όλες οι παραπομπές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ή οι προειδοποιήσεις που αφορούν περιβαλλοντικά θέματα. Είναι πάρα πολλές, είναι εξαιρετικά σημαντικές, όχι μόνο για την ποιότητα της ζωής μας, την περίφημη καθημερινότητα δηλαδή, αλλά και για την οικονομία. Το πολύ κακό είναι ότι γι αυτές πολύ λίγα αυτιά ιδρώνουν στην ένδοξη πατρίδα μας. Αγγελος Στάγκος