Η προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος ξεκινά με δύο δεδομένα και μία εκτίμηση. Το πρώτο δεδομένο είναι ότι η Ελλάδα δεν παίζει και δεν έχει την δυνατότητα να παίξει κανένα ρόλο στη διαμόρφωση των διεθνώς τιμών πετρελαίου. Το δεύτερο είναι ότι σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας η κυβέρνηση δεν μπορεί να βάλει πλαφόν στις τιμές των υγρών καυσίμων. Οι τιμές υποτίθεται ότι διαμορφώνονται από την αγορά, ανάλογα με την προσφορά και την ζήτηση και σύμφωνα με όλες τις διαβεβαιώσεις θέμα προσφοράς δεν τίθεται. Τέλος, η εκτίμηση είναι ότι οι τιμές των πετρελαιοειδών θα διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα τουλάχιστον τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, όπως είπε πρόσφατα και ο πρόεδρος των ΕΛΠΕ κ. Τ. Χριστοδούλου. Με αυτά τα δεδομένα και με αυτές οι εκτιμήσεις, είναι φανερό ότι οι δυνατότητες της κυβέρνησης για παρέμβαση είναι περιορισμένες. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι για να μην πυροδοτήσει μεγαλύτερη άνοδο, η κυβέρνηση δεν πρόκειται φέτος και ίσως και το 2006, να αυξήσει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα υγρά καύσιμα. Κάτι τέτοιο δεν βοηθάει το υπουργείο Οικονομίας που αγωνιά για τα έσοδα, αλλά μπροστά στον κίνδυνο να επηρεασθεί αρνητικά η «καθημερινότητα», η συγκεκριμένη θυσία επιβάλλεται. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να αυξήσει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης –σταδιακά υποτίθεται- για να τον εναρμονίσει ως το 2010 με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Από εκεί και πέρα, η δυνατότητα παρέμβασης της κυβέρνησης περιορίζεται στην άσκηση εκφοβιστικών ελέγχων στα πρατήρια και σε έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσο παραβιάζονται οι αρχές του ανταγωνισμού σε 10-12 νομούς, όπου η βενζίνη πωλείται σε εξαιρετικά υψηλές τιμές. ΄Όπως μάλιστα είπε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης κ. Στεφάνου στον ραδιοσταθμό «Φλας», οι τιμές αυτές δεν δικαιολογούνται από το κόστος μεταφοράς των καυσίμων στους συγκεκριμένους νομούς, όπου οι «μάγκες» τα «κονομάνε» , ρίχνοντας «στ αυτιά» των καταναλωτών. Στην Ελλάδα της γνωστής νοοτροπίας ζούμε και μέχρι εκεί φτάνει η δυνατότητα του κράτους για παρέμβαση. Όμως, το ελληνικό κράτος έχει δυνατότητες και υποχρέωση να κάνει έμμεσες παρεμβάσεις, αφ΄ ενός προωθώντας την ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας, φιλικών μάλιστα προς το περιβάλλον και αφ΄ ετέρου, αποθαρρύνοντας όσο είναι δυνατόν την χρήση των ιδιωτικών αυτοκινήτων, τουλάχιστον στα κέντρα των πόλεων, τα οποία θα ανασάνουν τόσο από πλευράς κυκλοφοριακής, όσο και από πλευράς ατμοσφαιρικής ρύπανσης και θορύβου. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η χρησιμοποίηση φυσικού αερίου στη θέρμανση. Οι δυνατότητες των εμμέσων παρεμβάσεων είναι πολλές και οι περισσότερες έχουν ήδη δοκιμασθεί σε άλλες χώρες. Εκείνα επομένως που ζητούνται είναι η φαντασία, η τόλμη και η πολιτική βούληση. Ετσι δεν είναι κ. Σιούφα; Αγγελος Στάγκος