Το θέμα που απασχολεί τα κόμματα είναι αν πρέπει να αλλάξει η όχι ο νόμος, ώστε να μπορεί να εκλέγεται δήμαρχος ή νομάρχης, εφόσον έχει συγκεντρώσει 42% στον πρώτο γύρο. Το προωθεί η κυβέρνηση και αντιδρούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για τους δικούς τους κομματικούς λόγους και η μεν και τα δε. Η άποψη των πολιτών διατυπώθηκε μέσω της έρευνας της «Κάπα Research» που δημοσίευσε «ΤΟ ΒΗΜΑ». Στην πλειοψηφία τους δέχονται ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος, προφανώς για να ξεμπερδεύουν με τις δημοτικές εκλογές από τον πρώτο γύρο, αλλά θέλουν να ισχύσει από το 2010, ίσως για λόγους …δικαιοσύνης προς την αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα, η επίδοση ενός νομάρχη ή ενός δημάρχου δεν εξαρτάται από το ποσοστό με το οποίο εκλέγεται. Ωστόσο, πολιτικά και όχι κομματικά, η άποψη της στήλης είναι ότι οι τοπικοί άρχοντες θα πρέπει να εκλέγονται με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία, ώστε να αποφασίζουν και να ενεργούν με μεγαλύτερο κύρος, αλλά και να κρίνονται πιο αυστηρά. Εχουν να αντιμετωπίσουν τόσα μικροσυμφέροντα -αντικρουόμενα τις περισσότερες φορές- και τόσες πιέσεις, που χρειάζονται την ενισχυμένη πλειοψηφία. ΄Αλλωστε, οι συμβιβασμοί με άλλες παρατάξεις μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, αποτελούν στοιχείο της δημοκρατίας. Βεβαίως, μιλάμε για τοπικούς άρχοντες που είναι κανονικοί άνθρωποι και όχι για ανίκανους ή «μπαγάσηδες». Για να ξαναγυρίσουμε όμως στις επιδόσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης γενικά, η κατάσταση είναι απογοητευτική. Χαρακτηρίζονται από έλλειψη προγραμματισμού,οργάνωσης, τεχνογνωσίας, αισθητικής, γνώσεων διοίκησης και διαχείρισης και αδιαφορίας για τους νόμους. Αντίθετα, έχουν ιδιαίτερη έφεση προς την ανομία, την διαφθορά, την εξυπηρέτηση τοπικών lobbies, συγγενών και φίλων, την υποταγή σε μικροσυμφέροντα που βλάπτουν την αισθητική και την ανάπτυξη, την γραφειοκρατία και την σπατάλη. Δεν μπορούν να απορροφήσουν κοινοτικούς πόρους και όπου έχουν γίνει έργα (βιολογικοί καθαρισμοί, μικρά φράγματα και άλλα) με κονδύλια της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, οι κακοτεχνίες τα καθιστούν μη λειτουργικά. Με λίγα λόγια, οι αναπηρίες της κεντρικής δημόσιας διοίκησης είναι ανεπτυγμένες στη νιοστή στην περιφερειακή διοίκηση. Μικρή σημασία έχει το ποσοστό με το οποίο θα εκλέγονται δήμαρχοι και νομάρχες, αν δεν γίνουν δομικές αλλαγές και κυρίως αν δεν καταπολεμηθεί ο «επαρχιωτισμός» ως νοοτροπία, πράγμα δύσκολο. Στο μεταξύ οι δήμαρχοι μπορούν να αρχίσουν από τα βασικά: να αφιερώνουν ένα δίωρο κάθε μέρα, η τρεις φορές την εβδομάδα, σε περιοδείες στην επικράτειά τους για να διαπιστώνουν με τα ίδια τους τα μάτια τα «κακώς κείμενα» και να τα διορθώνουν. Γι αυτό δεν χρειάζονται χρήματα, βούληση και προγραμματισμός χρειάζεται. Τότε θα δουν πως θα ανεβεί η δημοτικότητά τους και θα εκλέγονται με πάνω από 50% από τον πρώτο γύρο. Αγγελος Στάγκος