Το θλιβερό όμως είναι ότι για άλλη μία φορά η κυβέρνηση εμφανίζεται να κάνει πίσω στις προθέσεις της. Προθέσεις που είχε αφήσει να γίνουν γνωστές με διάφορους τρόπους και που στη συγκεκριμένη περίπτωση, της Παιδείας, είχαν βρει αρκετούς υποστηρικτές και ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν θεωρούνται φίλοι της. ΄Αλλωστε και αρκετά από τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας που έκανε τις προτάσεις για τον νέο νόμο-πλαίσιο δεν ανήκουν στους φίλους της κυβέρνησης. Αντίστοιχα, πολλά ήταν και τα άρθρα που συνηγορούσαν υπέρ των αλλαγών στην Παιδεία και δημοσιεύτηκαν στις αντιπολιτευόμενες εφημερίδες.
Επομένως η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να προωθήσει «μεταρρυθμίσεις» -στην πραγματικότητα πρόκειται για προσπάθεια στοιχειώδους εκλογίκευσης της λειτουργίας των ελληνικών ΑΕΙ- μέσα σε ένα συμπαθητικό για την ίδιαπεριβάλλον. Όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό για τον κ. Καραμανλή, οποίος με το που ξεχύθηκαν στους δρόμους μερικές χιλιάδες φοιτητών, υποκινούμενοι και από πανεπιστημιακούς δασκάλους, διέταξε την κα Γιαννάκου να «βάλει την ουρά στα σκέλη». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υπουργός Παιδείας, συγκρουσιακός από τη φύση του άνθρωπος, θα προχωρούσε με το νομοσχέδιο αν δεν την εμπόδιζε οι πρωθυπουργός για λόγους πολιτικού κόστους!
Το καταπληκτικότερο στην ιστορία είναι ότι η κυβέρνηση δεν είχε και δεν έχει κάποια σημαντική πίεση από το ΠΑΣΟΚ. Το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έπαιζε και παίζει ρόλο θεατή. Προφανώς πιστεύει ότι οι αλλαγές στη λειτουργία των πανεπιστημίων είναι αναγκαίες και φαίνεται ότι δεν έχει δικές του ρηξικέλευθες προτάσεις που να ταράξουν τα στάσιμα νερά. ΄Η έχει, αλλά δεν τολμάει να τις διατυπώσει , πάλι για λόγους πολιτικού κόστους. Του πολιτικού κόστους που θα φτάσει κάποια στιγμή να καταπιεί όλη τη χώρα
Τώρα, αυτοί που αντιδρούν είναι κάποιοι πανεπιστημιακοί και μερικές χιλιάδες φοιτητών. Οι πρώτοι ξέρουν γιατί αντιδρούν. Είναι βολεμένοι, δεν θέλουν αλλαγές που θααπειλήσουν τα κεκτημένα της συντεχνίας. Λένε δήθεν ότι προτάσσουν τα στήθη τους για να προστατεύσουν τον δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ, επικαλούνται την ανάγκη διαλόγου για τον διάλογο βέβαια- και παρασύρουν μερικές χιλιάδες φοιτητών που νομίζουν ότι η αριστεροσύνη παράγεται από πανεπιστήμια-καφενεία. Αυτοί, αντιδρούν και διαδηλώνουν για να αντιδρούν και να διαδηλώνουν, χωρίς να ξέρουν ή να νοιάζονται για τα αίτια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, τα ελληνικά πανεπιστήμια βαδίζουν ταχύτατα προς την περιθωριοποίηση, όπως και τα πτυχία που παράγουν. Οι εξαιρέσεις δεν αναιρούν τον κανόνα. Ούτε είναι μέτρο το γεγονός ότι πολλά παιδιά από την ιατρική, τη νομική, τους μηχανικούς, τους αρχιτέκτονες και άλλες σχολές που παράγουν επαγγελματίες βρίσκουν καταφύγιο είτε στο δημόσιο, είτε στα γραφεία των μπαμπάδων τους. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια σήμερα δεν είναι χώροι παραγωγής γνώσης και ότι η Ελλάδα έχει τεράστιο έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού, όπως επιβάλλουν οι σκληροί καιροί μας.
Μία πραγματική κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία για να οδηγεί τον λαό. Δεν αρκείται στη διατήρηση της εξουσίας, υποκύπτοντας πάντα όταν συναντάει αντίδραση.
Αγγελος Στάγκος